Dende o 6 deste mes están reunidos 189 países na Convención das Nacións unidas sobre o Cambio Climático a ver que fan a partir do 2012, ano no que remata o Protocolo de Kyoto (1997). Este Protocolo, ratificado por 165 países, entrou en vigor o 16 de febreiro do ano pasado coa idea de que os países industrializados reduzan, entre o 2008 e 2012, as emisións de gases que contribuen ao efecto invernadoiro a uns niveis un 5% inferiores aos que xa se emitían no 1990. Estes gases serían:
CO2 (dióxido de carbono)
CH4 (metano)
N2O (óxido nitroso)
HFC (hidrofluorocarbonos)
PFC (perfluorocarbonos)
SF6 (hexafluoruro de xofre)
No 2001, en Marrocos, seguiron sentándose as bases para a correcta posta en marcha deste Protocolo:
- Decidiuse que os compromisos dos países desenvolvidos fosen vinculantes legalmente
- Métodos de implementación na reducción das emisións, ou implementación conxunta, de xeito que os países desenvolvidos adquiren unidades de reducción de emisións a través da financiación de proxectos en países menos desenvolvidos.
- Levar a cabo un Mecanismo de Desenvolvemento Limpo de xeito que os países en vías de desenvolvemento non vexan frenada a súa economía e que os países máis industrializados axuden a diversificala.
- Realizar informes e revisións por un grupo de expertos.
- Avaliación do cumplemento por parte dun Comité.
O cambio climático, certo ou non, preocupou no 1998 á ONU e á WOM (Organización Mundial de Meteoroloxía) e formouse o IPCC (Panel Intergubernamental sobre o Cambio Climático). O IPCC ten como fin avaliar de xeito obxectivo, aberto e transparente a información científica, técnica e socioeconómica relevante cientificamente sobre o risco do cambio climático inducido polo home, o seu posible impacto, e as capacidades de adaptación e mitigación. Todo isto faino consultando publicacións científicas revisadas externas ao propio IPCC.
Tamén hai estudios que refutan os informes do IPCC e manteñen que o quencemento global pode ser unha evolucion natural do medio ambiente e desestiman o efecto invernadoiro.
O último estudio que saíu á luz é o "Informe Stern" onde, ademais de facer unha previsión dos posibles cambios climáticos nun breve prazo de tempo, alerta sobre o resentemento da economía debido a esas mudanzas. Apunta tamén unha serie de medidas para reducir os gases que contribúen ao efecto invernadoiro:
1. Reducir a demanda de bens e servicios intensivos en emisións.
2. Aumentar a eficiencia.
3. Actuar sobra as emisións non enerxéticas (p.ex. evitar a deforestación)
4. Cambiar ás tecnoloxías de carbono máis baixo para acadar enerxía, calefacción e transporte.
Todo isto penso que ha de estar bastante ben resumido no documental "Una verdad incómoda" sobre un libro que firma Al Gore, que se está adicando a concienciar ao mundo sobre o quecemento global.
Ligazóns
Trailer "Una verdad incómoda"
10 cousas que podemos facer para evitar o quencemento global.
Protocolo de Kyoto.(pdf)
IPCC. Terceiro informe de Avaliación. Cambio climático 2001. A base científica.(pdf)
IPCC. Informe de síntese. Resumo para responsables de políticas.(pdf)
Proxy climatic and environmental changes of the 1000 years.(pdf, inglés)
Stern Review of the Economics of Climate Change. 2006.(inglés)
Chistopher Monckton replícalle a Stern.(pdf, inglés)
En Chuza!:
Desfacendo a teoría do quecemento global.
Campaña mundial para plantar un millón de árbores.
De CO2 a gasolina.
Temperaturas médias na Galiza aumentan 1´5º C em 30 anos.
Imos morrer todos!
11/12/2006
11/11/2006
Erasmus sound festival 06
Ao máis puro estilo número un (que dixen que ía ir e fun) e número dous (actividades favoritas) aí vai.
Quedoume perda de non me ter acollido ás bolsas Erasmus cando puiden, pero polo menos disfrutamos da música co seu nome. Non chegamos para ver a Revolujoin, pero si na metade de Soardy, uns suecos que me encantaron. Deles é a foto de arriba, non moi boa, pero non tiven tempo a facer máis que a cámara deixou de traballar.
Revolujoin-Cuarta Dimensión
Soardy-Memories
Despois chegou o turno a Le Mygale Corp. , que co seu hip-hop guitarreiro, resulta que foi o grupo que máis animou a festa e, para a miña sorpresa, case case os que máis me gustaron. Cousas deles: cada un ten un nome de araña e o que andaba cos scratches (DJ Black Widow), daba a súa última actuación con eles ese noite. Mención especial pola miña parte ao Spider Deluxe (Julien Campus) três mignon o rapaz, e ao Poppayann (Yann Coucharriere) que lucía unha barba ben chula.
Logo tocaron Heissel que xa se encargaron ben eles de facerse publicidade e de repartir Cd´s seus de gratis entre a xente que alí estaba. A posta en escea moi ben que o cantante lembrou ao Robert Smith ao saír vestido cunha camisa de forza e coa cara pintada de branco. Ata houbo invitado sorpresa: un de Haiku.
Para min, o que lle sobrou foi poética ao cantante, que de cando en vez soltaba unhas frases moi sentidas e moi evocadoras pero dame que non era o sitio máis axeitado para facer esa poética.
Heissel-Al oír el mar
E os que agardaba eu con máis ansias, os Pony Pony Run Run, como que me decepcionaron no directo. Non sei, altas expectativas que tería eu.
Pony Pony Run Run-Gettin´drunk on you
Gustáronme os falsetes que facía un dos guitarristas que me lembraron ao Justin Hawkins pero nin punto de comparación, que coma el, ningún!
The Darkness-Girlfriend
De tódolos xeitos mereceume a pena, ata saquei amigos!
Quedoume perda de non me ter acollido ás bolsas Erasmus cando puiden, pero polo menos disfrutamos da música co seu nome. Non chegamos para ver a Revolujoin, pero si na metade de Soardy, uns suecos que me encantaron. Deles é a foto de arriba, non moi boa, pero non tiven tempo a facer máis que a cámara deixou de traballar.
Revolujoin-Cuarta Dimensión
Soardy-Memories
Despois chegou o turno a Le Mygale Corp. , que co seu hip-hop guitarreiro, resulta que foi o grupo que máis animou a festa e, para a miña sorpresa, case case os que máis me gustaron. Cousas deles: cada un ten un nome de araña e o que andaba cos scratches (DJ Black Widow), daba a súa última actuación con eles ese noite. Mención especial pola miña parte ao Spider Deluxe (Julien Campus) três mignon o rapaz, e ao Poppayann (Yann Coucharriere) que lucía unha barba ben chula.
Logo tocaron Heissel que xa se encargaron ben eles de facerse publicidade e de repartir Cd´s seus de gratis entre a xente que alí estaba. A posta en escea moi ben que o cantante lembrou ao Robert Smith ao saír vestido cunha camisa de forza e coa cara pintada de branco. Ata houbo invitado sorpresa: un de Haiku.
Para min, o que lle sobrou foi poética ao cantante, que de cando en vez soltaba unhas frases moi sentidas e moi evocadoras pero dame que non era o sitio máis axeitado para facer esa poética.
Heissel-Al oír el mar
E os que agardaba eu con máis ansias, os Pony Pony Run Run, como que me decepcionaron no directo. Non sei, altas expectativas que tería eu.
Pony Pony Run Run-Gettin´drunk on you
Gustáronme os falsetes que facía un dos guitarristas que me lembraron ao Justin Hawkins pero nin punto de comparación, que coma el, ningún!
The Darkness-Girlfriend
De tódolos xeitos mereceume a pena, ata saquei amigos!
11/10/2006
Real Flickr
Encántame que a vida real se encha da vida virtual.
Café de Macondo, rúa de San Andrés nº 106. A Coruña.
11/07/2006
III. Suicidarasme algún día
Xa non nos aturamos, ese foi o día.
O día que anoitecín e tiven que fumar para poder durmir,
o día que me inquietei cando xa non quedaba nada máis para beber,
o día que desexei que as miñas mans fosen as túas
mentres tiña vontade de foder...
con todos eses días, fixen unha úlcera no estómago
e vomitei.
Botei flemas negras que envelenaban o corazón,
caín no chan coa miña cara a afogar nos restos dunha choiva de cervexa
mentres o fígado verquía sangue escuro no meu interior.
Despois desa degradación tan humana, espertei e vinte.
Vinte de cada vez que abrín os ollos porque sempres estiveches.
Notei na caluga os teus ollos, fora das coveiras, mirando para un corpo tendido,
souben que non me abandoaras porque a través das interferencias dos meus oídos
chamáchesme cousas ruíns e as máis tenras tamén
e as primeiras, meu ben, fixéronte temeroso aos meus ollos.
Laváchesme o corpo e acordei cos teus brazos arredor,
arrepentida.
Arrepentida e leda de saber da túa dependencia por min.
A ciclotimia da miña vida, dominarate.
Estou enferma de ti.
O día que anoitecín e tiven que fumar para poder durmir,
o día que me inquietei cando xa non quedaba nada máis para beber,
o día que desexei que as miñas mans fosen as túas
mentres tiña vontade de foder...
con todos eses días, fixen unha úlcera no estómago
e vomitei.
Botei flemas negras que envelenaban o corazón,
caín no chan coa miña cara a afogar nos restos dunha choiva de cervexa
mentres o fígado verquía sangue escuro no meu interior.
Despois desa degradación tan humana, espertei e vinte.
Vinte de cada vez que abrín os ollos porque sempres estiveches.
Notei na caluga os teus ollos, fora das coveiras, mirando para un corpo tendido,
souben que non me abandoaras porque a través das interferencias dos meus oídos
chamáchesme cousas ruíns e as máis tenras tamén
e as primeiras, meu ben, fixéronte temeroso aos meus ollos.
Laváchesme o corpo e acordei cos teus brazos arredor,
arrepentida.
Arrepentida e leda de saber da túa dependencia por min.
A ciclotimia da miña vida, dominarate.
Estou enferma de ti.
11/06/2006
11/05/2006
Madredeus - Amor infinito
Madredeus-Amor infinito
Disfrutámolo moito.
(Vale, está claro que non me vou adicar ao tema audiovisual)
Disfrutámolo moito.
(Vale, está claro que non me vou adicar ao tema audiovisual)
11/04/2006
A Torre de Hércules
Na entrada do Concello de A Coruña teñen un libro de firmas para conseguir a declaración da Torre de Hércules, por parte da Unesco, como Patrimonio da Humanidade. Xa o tentaran hai 4 anos. En Galicia xa temos a Cidade Vella de Santiago de Compostela (1985), o Camiño de Santiago (1993) e as Muralla Romana de Lugo (2003) declarados como tal. As Médulas tamén teñen esa honra dende o ano 1997.
España é o país con máis lugares declarados como Bens do Patrimonio da Humanidade, cun total de 39, por iso ten que restrinxir as súas candidaturas a unha ao ano para equilibrar a representación dos estados na Lista de Patrimonio Mundial. Este ano, a sorte tívoa a Ponte de Bizkaia.
Das lendas que falan sobre este faro, hai unha que é a que adxudica a súa construcción a Heracles que, vencendo a Xerión nun dos seus 12 traballos encomendados, enterrou a súa cabeza debaixo da Torre. Arredor da Torre fíxose un parque escultórico que ten referencias a estes traballos de Hércules, e explícano moi ben aquí, os rapaces do I.E.S. de Adormideras.
Así é que o concello de A Coruña ten no seu escudo á Torre de Hércules dende 1448, e os osos e a calivera que hai debaixo dela representan ao xigante Xerión. Non é para menos, tiña a mesma importancia xeográfica que o desaparecido Faro de Alexandría, ou así o facía ver hai case mil anos no "Mapamundi" o Beato de Burgo de Osma.
Eu fun firmar hoxe no libro ese. Fun firmar por todas as veces que fun ver o Atlántico ao seu carón, por todas as veces que se ve emerxer maxestuosamente e silandeira entre a néboa , por todas as veces que estando de noite na praia seguía os seus pulsos de luz e por toda a xente que a leva visto neses 2000 e pico anos que leva en pé.
Digo eu que, se ides (a) A Coruña (a min tamén me gusta), non estaría de máis facer o mesmo.
10/29/2006
"I was dancing in the lesbian bar"
Jonathan Richman - I'm So Confused
E gracias a estes tres mozos, descubrín ao Jonathan Richman(escúchame, un momento o dos y confesaré a vosotros...vampiresada, vampiresa mujer...).
Un beso corazones, que diría Anne Igartiburu (perdón, Paco León)
E gracias a estes tres mozos, descubrín ao Jonathan Richman(escúchame, un momento o dos y confesaré a vosotros...vampiresada, vampiresa mujer...).
Un beso corazones, que diría Anne Igartiburu (perdón, Paco León)
Máis crónica at Modestoweb.org.
10/26/2006
10/22/2006
Subscrever:
Mensagens (Atom)