A escena favorita de Collateral.



Horas despois da multa (da que case se desculpou o axente da Garda Civil) e cumprindo os límites de velocidade, un pastor alemán canela crúzase na estrada. Desorientado. E se o levo á casa. E se realmente non está abandoado. E que fago con el no piso no que sobro porque me botan as cousas. Desexo que viva e vivirá posto que non o vexo coas tripas ciscadas. Pero esa mirada.

Vincent algo pensaría. O taxista tamén. E aínda así seguimos adiante. Coma se non poidesemos facer outra cousa.