Yolanda Castaño vai ser o tema da semana e é por iso que vou procurar non perderme o recital que ofrecerán ela, María Lado, Lucía Aldao, Estevo Creus, Enma Couceiro e Xavier Vásquez Freire este venres 19 ás 19.00 horas no Kiosco Alfonso na Coruña.
Este acto e outros na Galería Sargadelos e na Facultade de Ciencias da Comunicación en Compostela e no CETMAR (Centro Tecnolóxico do Mar) en Vigo forman parte de Galeguia que ten como obxectivo dar a coñecer en Galicia cada ano un país de fala galego-portuguesa. Este ano tócalle a Cabo Verde.
Pois iso, coa polémica servida, vou ir ver recitar a Yolanda, que nunca a vin e apetéceme.
Levo media hora no coche. Máis do que tardo andando para chegar ao mesmo sitio. Hai un atasco descomunal na Coruña, 45 minutos máis e será o máis grande que recordo nesta cidade.
Nos atascos comprobas a paciencia e a educación da xente. A Coruña creo que se comporta ben en situacións límite (coma hoxe, sempre que non excedan certo tempo) e reacciona moi mal ante pequenos imprevistos onde se escoitan enseguida os claxons e os berridos.
Aquí os embotellamentos comezan a ser habituais. Case tan normais como a dobre fila. Haille que poñer remedio porque non me parece normal, como non me parece normal que máis da metade dos coches que vexo vaian só co conductor dentro e ninguén máis e que, posiblemente, o traxecto que realicen en coche se poida realizar en transporte público (acaba de para un urbano ao meu carón) ou a andar.
Miro para min...son o típico caso que acabo de describir e, a verdade, non teño moita excusa. Para disimular ben podía subírseme ao coche ese mozo guapo que acaba de pasar ou esa rapaza qeu vai tan lixeira pola beirarrúa, pero a xente non ten iniciativa e non se che sube ao coche nun atasco para darche conversa. Son as 21:11 e parece que isto comeza a moverse...
Pois isto é o que se pode facer nun atasco: escribir. Mañá imos de viaxe e penso que colleremos máis retencións, menos mal que levo boa compaña e me darán conversa.
Eu non vou poder ir á estrea e ben que me pesa, polo que non poido facer máis que animar á xente a que vaia vela. Pan, do equipo Volta e Dalle Teatro, está baseado na tradición da malla, pero como di Eliana Martíns, xefa de producción da obra "...non agardes ver unha recreación folclórica da malla. Neste espectáculo, esta tradición perdida simboliza a substitución do modo de vida rural, propio dos galegos e das galegas até hai poucas décadas, pola economía capitalista de hábitat urbano. Queremos un espectáculo moderno e vangardista que bota unha ollada con respecto sobre o que fomos e o que estamos a ser."
A obra ten catro directores que contan catro historias relacionadas coa malla e co modo de traballo que se ten nestas actividades: o traballo en equipo, pero desta vez levado á nosa época actual, ao noso modo de vida. Entre as actrices que se poderán ver encima do escenario estará María Lado.
Son moita xente implicada que fixeron un duro traballo de fondo e a cousa promete, mesmo haberá música en directo e danza. E anque nin este sábado nin o domingo poida ir ao Teatro Principal, gustaríame que alguén fose e mo contase despois. Vos me diredes, e mentres tanto moita merda para eles.
É responsable de Agnieszka 2039 (91 min) que participa na 51 edición dos BFI de Londres, onde tamén participa Caótica Ana de Julio Médem e un lote de películas ás que lles haberá que seguir a pista. A sinopse de Agnieszka 2039 (encántame o meu nome en polaco) é a seguinte: alegría e dor van da man cando a un ser anxelical lle é entregada a caixa da eternidade, suxeita á decisión profética dos deuses.
Agnieszka 2039
Fixo tamén Poland Night´s, parte dela rodada en Compostela, onde conta a histora dunha pequena vila polaca que cae noutra dimensión despois do impacto dun meteorito, un equipo de televisión vai a investigar, o conto é que non saben que un dos seus reporteiros escapou dun psiquiátrico (que digo eu que será iso o mental institute). Poland Night´s participou este ano no Imagina e no Festival Europeo de Cine Independente de París.
Poland Night´s
E máis recentemente rematou Alicja Wonderland que conta coa participación de Sergio Mella Iglesias como Director de Fotografía e que conta como foi a rodaxe en superoito. Como curiosidade resulta que este rapaz levou o premio ao mellor video da XGN 2006. Alicja Wonderland...non vos vou contar de que vai porque non o sei, pero ben que se intúe vendo o trailer e despois de ler "You will see, you will love me too". Encantoume.
Alicja Wonderland
Con so verlle os trailers das películas, Martin Gauvreau creo que se vai convertir nun dos meus directores favoritos e acabo de namorarme de Agniezska Pekala.
Pois iso, que non vai de matemáticas nin de cuadraturas de círculos, máis ben de que algunha xente non sexa tan intransixente co idioma e non esaxeren as cousas.
New York, New Yorkcomezou sendo un blog en internet que , créndose esencial na vida dos que a rodeaban, ILSa escribiu para relatar aos amigos en Galicia as andanzas pola cidade de Nova York, á que marchou en setembro de 2005 por cuestións de traballo. Deste xeito, evitaba botar tediosas horas repetindo mil veces a mesma historia en innúmeros e-mails.
Souben quen era Inma, pode que o ano pasado, cando un amigo que a coñecía ma sinalou unha noite na Reixa e souben de New York, New York nos andeis das librarías e porque presentaba o libro xusto antes que Mario, aquel día na Feira do Libro da Coruña.
Ao final rematei mercándoo nunha segunda oportunidade (a primeira vez mudeino por Os libros arden mal)e non me arrepinto. A historia é contada dun xeito moi fermoso, pode que por ser vivencias persoais, e é un gusto deixar os ollos nela porque te embebedas dun xeito de vida e sitios comúns sen sequera coñecelos, pero que gracias a ILSa che resultan familiares.
