
Os Megaloves estan formados por Snob Megalove e Vil Megalove, con estes nomes so se pode esperar cousa boa, non defraudan, sobre todo cando a endogamia fai aparición (eu non os coñezo de nada...palabrita).
O próximo concerto dos Megaloves será o próximo xoves (vamos, pasado mañá) 25 de Xaneiro do 2007, no café-pub Trapitos & Joyas de Santiago de Compostela, o número 31 da rúa Santiago de Chile, antigo M-31 por se o chegaches a coñecer... Ten unha fiestra enoooorme e non hai perda.. Hora: Dez da noite. Haberá caramelos, insultos ao público e en xeral o de sempre.
Comezamos!
De onde ven o nome de Megaloves?
Vil Megalove- Vas a escribir todo lo que... todo lo que diga? Imbécil. Desgraciao. Joder... Pues parece que sí... Al final va a ser una entrevista larga eh? Voy a procurar hablar poco, porque si no va a ser interminable...
Snob Megalove- Bueno, explicámosllo ou non?
VM- La parroquia de Magalofes. Qué te parece?
SM- Paréceme moi ben. Parroquia de Magalofes, no concello de Fene.
VM- Bueno, y porque a ti también te gusta mucho eso de dar amor... así que viene mucho al pelo. Que eres así muy oso tú. Siguiente pregunta, no?
Sodes un grupo de recente creación e sempre hai unha historia detrás, cal é a vosa?
VM- Nuestra historia. Vamos a contar nuestra historia desde que estábamos en el Cristo Rey, y tú tenías la rata de las Tortugas Ninja? Mejor decir que nos pusimos a tocar blues y a partir de ahí...
SM- Emh... Pois non sei... Gústanos o blues, ti sabes tocar a guitarra e eu non sei facer absolutamente nada... Así que xa tiñamos un guitarrista e un cantante. Comezamos tocando o I'm a Man de Bo Diddley e o Chocolate Jesus de Tom Waits, atopamos un nombre que nos gustou, e seguimos coa coña.
Hai unha tendencia a clasificar, por unha parte necesaria, como definiriades o sonido Megalove?
VM- Tendencia a clasificar? Ah, yo no... Tú clasificar sí, cabronías. Y la mayoría con "puta mierda", que es tu adjetivo favorito...
SM- Eu son un etiquetador compulsivo, ocórrenseme un bo feixe para colgarlle ao que facemos...
VM- Anarcountry, eso estaba bien.
SM- Si, e Murder Blues, pola abundancia de mortes violentas nas letras das cancións. Aínda que en realidade non podo dicir que saiba como soamos...
VM- Una guitarra y una voz, dándolo todo. Cómo se llamaría eso? Como dice la peña chunga, es "muy inmediato".
Ata o de agora todolos temas que grabastes foron versións de grandes clásicos, Tom Waits, Willie Nelson, Johny Cash, cales son as vosas preferencias á hora de coller a guitarra e poñerse diante do micrófono?
SM- Calquera canción que atope, que nos guste aos dous e deamos tocado. En xeral, como dis, son clásicos, aínda que pouco coñecidos por aquí... e algúns incluso bastante irrecoñecibles despois de pasar polo tratamento Megalove.
Coincide coa música que vos gusta escoitar?
VM- No siempre, algunas cosas. No creo que haya dos personas en el mundo con un mínimo de cerebro a las que les guste la misma música exactamente.
SM- Nunha gran parte, os Megaloves son o punto onde os nosos gustos se cruzan... Os dous somos bastante fans de xente coma Tom Waits ou os Dresden Dolls, pero fora diso escoitamos cousas moi diferentes, algunhas de elas insoportables para o outro...
VM- A mí me da igual lo que tú escuches, yo soy muy respetuoso. Si a tí te gusta, por algo será. (Neste intre, Snob Megalove procede a torturar a Vil Megalove cunha canción de Nick Cave, ata que este lle prega que a quite)
Do escenario musical galego que grupos destacariades?
VM- Jiménez del Oso, Los Contrachapados...
SM- A eses pódelos poñer? Los veo y subo OSCAR WILD!
VM- Te voy a acabar partiendo el hocico. Déjame pensar que grupos me gustan que haya por ahí... Quant, joder! Sabías que Supercablekis se han separado? No ponemos a Los Santos?
SM- Mmmm! Si joder, Los Santos teñen un directo acojonante.
Destes o pasado 30 de novembro no Malas Pécoras o voso primeiro concerto e a pesar do ambiente tan íntimo e do voso son acústico resultou un concerto do máis ameno e por momentos provocador, que tal foi a resposta da xente?
VM- Oh gracias, gracias... el halagazo que nos echa, madre mía...
SM- A provocación aumenta a medida que van baixando as copas. Estamos contentos coa resposta do público?
VM- Estaban expectantes, tomándose sus copas... Tampoco se van a poner a jalear, vamos. Aunque entre canción y canción hacían mucho ruído.
SM- Eso estivo ben. A verdade é que se portaron... calquera lles negaba os bises! E levaron tamén bastante ben o dos insultos!
VM- No creo que insultaras demasiado al público. Yo no sé como hago, que siempre que toco hago algún comentario demasiado sartástico o algo así y se crea un silencio frío en la sala y noto que les ha parecido mal.
SM- Á que lle pareceu mal foi á moza que levou un caramelazo en toda a cara.
VM- Pero se lo lanzaste tú, no yo. Yo tiré varios así, a modo sorpresa, pero no recuerdo haberle dado a nadie en la cara. Se lo lanzaste tú?
SM- Eso me dixo despois do concerto, cuando me veu a dar as queixas. Así son as nosas groupies.
VM- Eso de tirar cosas a la cara y hablar de groupies...
SM- Veñan aos concertos dos Megaloves! Hai caramelos gratis, e amor ao por maior!
Por que escollestes facer versións? Compoñeredes nun futuro temas propios?
VM- Porque ya están hechas, y muy bien, e no hay que componerlas antes de tocarlas.
SM- Aínda estamos comezando, supoño que é lóxico tirar de versións... Pero eu creo que os Megaloves seremos sempre un cover duo, se cadra con contadísimas excepcións no futuro. A min mólanme as versións... Algunhas das miñas cancións favoritas o son. Algún dos meus discos favoritos está composto case integramente por elas. Antes non había estes dilemas, os músicos levaban repertorios ateigados de versións. Elvis e os Stones arrasaban con elas...
VM- A partir de los Beatles se puso de moda que los grupos tuviesen repertorios originales. Ahora se sigue valorando bastante, sólo que ahora hacen canciones de mierda y antes hacían canciones más decentes.
SM- Fuck The Beatles.
VM- No hombre, no. Que a mí me gustan mucho.
SM- Os grupos de jazz siguen tocando Fly Me to the Moon, os bluesmen manteñen os seus repertorios tradicionais, estou por ver un concerto de música brasileira no que non tiren dos eternos crowd-pleasers. E a ninguén lle parece mal. Desde cando un músico, por riba afeccionado, ten que ser tamén compositor? Non vou soltar babosadas sobre o arte da interpretación, simplemente quero pasar un bo rato facendo ruído. Desfruto masacrando cancións de Johnny Cash ou Hank Williams. Non pretendo innovar, no da música non teño nada que dicir que non dixeran outros antes e moito mellor.
VM- Lo que quieres decir es que no tienes imaginación.
SM- Básicamente.
O feito de que os vosos temas so se poidan descargar en internet e que sexa todo autoeditado por que motivo é?
VM- (Resopla) Yo creo que es todo bastante obvio...
SM- Levo baixada tanta música de internet que é casi como devolver o favor.
VM- ¿Acaso alguien estaría dispuesto a pagar por algo de lo que hacemos? Necesitaríamos una campaña de marketing bastante retorcida.
SM- Cultura libre! Do it yourself! Power to the people!
VM- Viva Internet joder!
Tedes xa un fotolog, haberá pronto un sitio no myspace a nome dos Megaloves?
VM- Pues no creo.
SM- Myspace es El Mal.
O ano pasado convocouse o concurso A polo ghit, este ano en Portugal é a primeira edición do Arena Rock e, hai nada, escolléronse os mellores discos galegos en Sono-Tone, tedes pensado editar un disco ou presentarvos a algún concurso?
VM- No tenemos pensado editar nada de una manera seria... Somos muy amateurs aún y eso cuesta buenas perras. No se me ocurre ningún concurso ahora mismo... Lo que haremos será tocar tocar y tocar, grabar canciones aquí en Rancho Megalove...
SM- Co micro do PC e o audacity, directamente a mp3 e á rede. Non aspiramos a ser profesionais nin famosos...
VM- Como que no? Si, no?
SM- Para min o éxito sería inspirar na medida do posible á xente, que se animasen a facer as cousas por eles mesmos e pasalo ben. Se eu, que son un completo inútil, podo gravar unha canción na comodidade do meu salón, distribuíla por aí, dar un concerto e incluso promocionalo e que veña xente e poña cara de que o está a pasar ben, calquera pode. Ei ti! Si, ti! Deixa de ler as nosas esbardalladas e vai formar unha banda!
Como vedes o tema á hora de dar concertos, notades apoio nos locais respecto aos grupos novos ou hai que moverse moito para conseguir unha actuación?
SM- Eso sábeo Vil mellor ca min...
VM- No te jode, porque tú te desentiendes un rato, cabrón... Claro que hay que moverse para conseguir actuaciones.
SM- O noso único concerto foi teloneando a The Two Halfs, que é un rapaz moi majo y aceptou levarnos. E debeu quedar contento, porque este xoves repetimos cartel!
VM- Hay pocos locales que se arriesguen a hacer conciertos, entre la policía, los vecinos o simplemente el miedo a que les montes un cristo... Nosotros lo tenemos algo más fácil, porque no tenemos batería, y no suelen dejar tocar a grupos con ella..
SM- O que nos gusta de verdade é tocar nas cociñas das casas da xente, mini-concertos improvisados nos que corre o bebercio e todo o mundo se anima...
VM- ...al cló!-clá!
SM- ...aínda que sexa a facer de palmeiros. Xa sabedes amigos, se queredes un concerto privado dos Megaloves, só tedes que poñer unha cociña e algo de beber, se é whisky perralleiro do Carrefour moito mellor...
VM- Esas palabras podrían haber salido de la boca de cualquier perroflauta.
SM- E para cando dicías que ías sacar a licencia de músico da rúa?
VM- Para primavera NOS vamos a sacar la licencia, para hacer conciertos clandestinos en el lugar más inesperado y combatir el perroflautismo en su terreno.
Que relación tedes cos novos grupos da escea galega?
SM- The Two Halfs é Vil Megalove en solitario, claro.
VM- Yo conozco a Cristóbal Veiga de BANG74 desde hace años, que es de Ferrol... Tú conoces a los Homens, no?
SM- Home, non... Son máis fan que outra cousa. Coñecemos a Rafa Oso, que é un tipo xenial.
VM- Lo vemos en todas las farras que hay por ahí. Alberto, de Quant, que lleva La Fonográfica General en Ferrol y son unos cracks, joder!
SM- Hey, temos que afiliarnos a eso! Tamén coñecemos a Los Contrachapados, a nova promesa do rock galego!
Que novos proxectos tedes en marcha? Haberá pronto novas versións na rede? E novos concertos?
SM- Temos a vista fixada no concerto deste xoves, claro... E novos proxectos...
VM- Más que nuevos proyectos, viejos... Levantar a Los Contrachapados y seguir con The Two Halfs.
SM- Sen esquecer a The Caranza, os nosos primos que tocan todos os palos do flamenpunk! Como Megaloves, agardamos gravar en breve novas canciones, se cadra montar con algo máis de seriedade unha maqueta caseira para cubrir a demanda das nosas amizades e mover polos bares.
VM- Estamos ensayando temas nuevos. Es una de las cosas buenas que tiene ser unos desconocidos, que tienes tiempo para preparar las cosas y ensayar.
SM- Dende o primeiro concerto xa duplicamos o noso repertorio, con cancións de Charlie Feathers, Hank Williams, Leadbelly, Jolie Holland, os Cramps...
VM- Vale, ya está, no las pongas todas!
SM- Quen queira saber como van quedando que veña o xoves! E tamén estamos tramando algo... pero aínda é cedo de máis para adiantar nada. Muahaha.
E como Megaloves que sodes, que é o que mega-amades nesta vida?
SM- Vil mega-ama tocarme os collóns ameazando con dar nomes. Anda, di algo que non sexa eso...
VM- No, tú antes.
SM- Agora mesmo: o country blues de Big Bill Broonzy, a última novela de Neil Gaiman, a empanada de Oroso, Padre de Familia, as gravatas estreitas, as noites coruñesas, Poison Ivy dos Coasters, SecondLife...
VM- Yo mega-amo el mundo más allá del mundo de la gente, y estar con la gente a la que quiero.
SM- Fas méritos para levar a banda de Miss Simpatía?
VM- No quiero alargarme con la respuesta y creo que lo condensa bastante bien. Y si no, léete mi puto blog, que así de paso lo promociono. Pues nah, ya está todo finiquitado, vamos a despedirnos, no? Me voy a despedir entonces. Quiero dar las gracias a esta chica que nos acoge en su blog y nos permite soltar toda esta parrafada, que si por mi fuera sería muchísima menos. Sólo decir que en directo esto no ocurre y que pueden estar tranquilos, que tocamos y ya está.
SM- Besbellinha é unha gran persoa e mellor entrevistadora.
VM- Eso es muy cabrón, no? Te estás despidiendo a lo cariñoso pero en realidad estás siendo un hijo de puta.
Como son!...adorables, podédelo comprobar este xoves, a que agardades? e Megabicos para todos (e nada de endogamia, que ao que sacou a foto tampouco o coñezo)
2 comentários:
¿Para cando unha xira mundial dos Megaloves? Ou alomenos un concerto en Turquía, que o venres hai que ir á escola.
HI NO BOI PODER HIR AL CONSIERTO POR CULPA DEL TRAVAGO...
Enviar um comentário