Historias de posibles ceas e comidas

1. Vermú e aperitivo.

Un señor púxose a muxir a vaca. A vaca era algo revoltosa e doulle a unha pata para atrás e tiroulle co caldeiro ao señor. Este, algo enfadado, colleu e atoulle a pata para que quedase quieta. A vaca mosqueouse algo e, cando o señor se puxo outra vez ao tema despois de voltar a colocar o caldeiro, colleu e coa outra pata voltou a tirarllo. O señor xa se enfadou algo máis, "vas ver ti", pensou, e atoulle tamén a outra pata.
Á vaca nin gracia lle fixo, e agardou a que o home estivese outra vez disposto a muxila e daquela doulle co rabo en toda a cara. O home nin o pensou dúas veces, colleu a banqueta na que estaba sentado, agarroulle o rabo e levantoullo coa idea de atarllo ao teito...nesa postura tan estirada vai e cáenlle os pantalóns e nese intre entra un veciño na cuadra e ao ver o panorama dille:

- Oe, e ti que andas facendo?
- Estou follándome a vaca, porque se che digo que a estou muxindo non me vas a crer.

Outra de vacas vista en avant-dernières pensées (penúltimos pensamentos):

Unha amiga a outra: "Estou me sentindo como uma vaca sagrada na Índia. Ninguém me come!"

2. Primeiro prato.

Un leonciño feliz cunha mosca revoltosa arredor del. A mosca vai e póusaselle nunha cacha e el dalle co rabo para espantala. A mosca sae voando ao momento e de alí a pouco vai e póusaselle na outra cacha e o leonciño de novo dalle co rabo para que lisque. Despois dun anaco voando dun lado para outro, a mosca colle e póusaselle no fuciño e visto que co rabo non lle chegaba, laaaam dalle un lingüetazo e a mosca queda K.O.
Moralexa: o que non poidas facer co rabo, remátao coa lingua.

3.Segundo prato.

Un formigueiro enteiro quere cruzar un regato porque ao outro lado hai un lote de comida. Despois de pensar moito, moito tempo en como atravesalo, deciden que o mellor vai ser xuntar un lote de paus e restos de pallas para construír unha ponte. Están todas atarefadas cargando palliñas e pauciños e non avanza a obra. Daquela pasa por alí un coello todo roñoso, con pinta de descoidado e ao ver os traballos que pasan ofrécese a levalas a todas encima do seu lombo e dun chimpo pasalas ao outro lado do regato. As formigas despois de moito pensalo e de ver a mugre da pelamia, agradécenllo e dinlle que non e continúan coa súa ponte que xa levaban os traballos moi avanzados. Xusto despois diso e de que o coello liscase, púxose a chover e a auga que baixaba polo regato abaixo levoulles a ponte por diante e quedaron sen ponte, sen coello e sen comida.
Moralexa: máis vale coello roñoso que mil pallas.

4. Postre.

Unha parella de recén casados moi católicos, que entre moitas outras cousas leron esta páxina e non quixeron incurrir na ilegalidade, chegan á súa noite de vodas todos nerviosos e consuman o seu amor. Despois da paixón e desenfreo o rapaz dille á súa muller:

- Tes que perdoar se te lastimei porque non sabía que podía chegar a ser tan bruto.
- Tranquilo, que se non soubese que es tan bruto igual quitaba as medias.

5. Café.

Un amigo a outro:

- Onte soñei contigo.
- E que soñaches?
- Que ti eras rama e eu era vento.
- E que pasou?
- Que te movía e que te movía e que te movía...

Para entendelo algo mellor haberá que recurrir ao diccionario de lunfardo (a buscar o verbo mover aí).*

6. Sobremesa e cigarro.

Como curiosidade, resulta que hai quen ten reticencias a encender tres cigarros seguidos co lume do mesmo chisqueiro. Pregunto por que e a resposta foi esta:

Durante a Segunda Guerra Mundial mentres se estaba nas trincheiras de noite os soldados fumaban, a luz dos chisqueiros ou dos mistos podíase ver dende a liña enemiga. Se había alguén mirando, o primeiro cigarro que se encendía valía para cargar a arma, o segundo para apuntar e o terceiro para disparar, e xa había un soldado morto. Por esa razón din que da mala sorte.


*Para rematar, dicir xa a maiores que o lunfardo ven sendo a xiria que empregaba en Bos Aires a xente de peor vivir, ladróns, presos etc e que se enriqueceu a base de moitas expresións que levaron os emigrantes italianos. Remexendo pola rede vin que nos aportou unhas cantas palabras, entre elas, autobombo:1. m. fest. Elogio desmesurado y público que hace alguien de sí mismo.

Bo proveito.