Un conto que ben podería ser dos pelachos

En El Hormiguero, Pablo Motos de cando en vez le algunhas das frases de nenos pequenos que mandan seus pais. A min divírtenme moito porque descubres outro xeito de pensar, que ti tamén tiñas, e que a día de hoxe acostuma a relucir pola súa ausencia. Todas esas frases e anécdotas están recopiladas nun libro "Frases célebres de niños" e os ingresos desta obra colectiva son donados á Federación Española contra a Fibrose Quística.

Unha das anécdotas que xa contou é a seguinte:

Un neno que tiña diarrea vai correndo cara súa nai despois de ir ao baño e dille todo asustado:
- Mamá, mamá, que estoy cagando plano!!!

Pois seguindo no plan escatolóxico, hoxe contáronme outra desas frases célebres, desta vez do fillo dun compañeiro:

O neno ía ao baño a facer caca e dille ao pai:
- Papá, papá, ven aquí para estar conmigo.

O pai vai e acompáñao. O neno límpase e dille o pai:
- Moi ben e agora imos tirar da cadea.

E os pais son así, que ás veces din tonterías coma esta
- Ooooooh, marchou.
O neno todo serio contéstalle:

- Tranquilo papá, mañá ven outra.

Todo isto lémbrame aos pelachos e a futuros pais que se han de rir con momentos coma estes (a ver se con menos caca)

Sobre fibrose quística...xa teño falado, pero para máis información: www.fibrosis.org

Cuestión de referencias

Máis casualidades ou é que eu quero ver casualidades en canto sitio hai. Gústame moito a campaña de Tele 5, 12 meses, 12 causas que están levando a cabo este mes, que é contra a violencia de xénero. Presentaron dous vídeos, un o cactus-home maltratador e outro a muller-flor atemorizada.

Cactus-home maltratador


Muller-flor atemorizada


E hoxe merco El País porque me interesan os contos que vai sacar en conxunto con Galaxia e vexo o Codex Seraphinianus na revista que acompaña ao xornal, un libro que se pode mercar agora por 85 euros, pero polo que se chegaron a pagar barbaridades.



Foi o producto da inspiración de Luigi Serafini con 27 anos no 76. É un pouco surrealista e cun alfabeto, digamos que, inventado.



O conto é que unha ilustracións lembráronme ás outras, non sei se están unhas baseadas nas anteriores, se as toman como referencia ou que, pero parécenme moi boas e orixinais.

Sorteio Cultura Marinheira da Amizade Luso-Galega

Xa é casualidade. Este sábado vin na TVG o documental "Un mar de velas" dirixido por Pemón Bouzas, máis ben vin a metade do documental, pero gustoume moito. Unha, porque a pesar de que Galiza está moi relacionada co mar, son das que pouca relación ten con el. Con dicir que non che me gusta moito a praia e que foi este ano a primeira vez que fun en catamarán (porque ata o de agora, nin nas lanchas a pedais montara), pois xa teño moito dito.
O outro motivo polo que me gustou, foi pola unión que se amosaba entre mariños e mariñeiros de distintos países, o amor ás súas embarcacións e o traballo, case sen axudas institucionais, na recuperación das embarcacións tradicionais. Un mundo moi sufrido pero, á vez, moi bonito.

Foto no porto de Portonovo, tirada dende o catamarán que logo nos levaría ás Ons.

Falaba de casualidades porque O´Fartura ven de informar do Sorteio Cultura Marinheira da Amizade Luso-Galega que promoven seis blogues, tres galegos e tres portugueses, unidos pola temática marítima. Desta unión que ten como principio ético a amizade e os libros como canle de coñecemento, surxe este sorteo de libros que ten como como principal obxectivo transmitir que um aspecto destacado da cultura marinheira é a amizade entre os pobos, o respecto e o coñecemento mutuos a través do mar e, en particular, dos pobos galego e portugues.

E aquí están as bases do sorteo, atención que copio e pego:

REGULAMENTO DO SORTEIO CM DA AMIZADE GALEGO-PORTUGUESA


1. Objectivo

A divulgação da Cultura Marítima e do património material e imaterial marítimo que nos têm legado as comunidades marinheiras assim como o mar como meio natural, é a motivação que nos move, como administradores de páginas electrónicas de temática marítima, a promover o Sorteio Cultura Marinheira da Amizade Luso-Galega. Temos como principal objectivo transmitir que um aspecto destacado da cultura marinheira é a amizade entre os povos, o respeito e o conhecimento mútuos através do mar e, em particular, dos povos galego e português.

2. Livros a sortear

2.1. Sorteamos os seguintes livros em galego:
- «O Patrimonio Marítimo de Galicia», de Dionisio Pereira. Editora FGCMF Oferta da Federación Galega da Cultura Marítima e Fluvial. Exemplar com dedicatória e assinatura do autor.
- «Lanchas e Dornas», de Staffan Mörling. Editora Xunta de Galicia. Oferta da Libraría Sisargas.
- «A Odisea», de Homero. Editora Toxosoutos. Oferta da Libraría Sisargas.
- «O bote polbeiro de Bueu», de Fidel Simes . Editora Xunta de Galicia. Oferta do Grupo de Cultura Mariñeira da Asociación Cultural O Xeito.

2.2. Sorteamos os seguintes livros em português:
- «Cais e Navios de Lisboa», de Luís Miguel Correia. Oferta do Autor. Exemplar com dedicatória e assinatura do autor.
- «História do Batel Vae com Deus», de Raúl Brandão, Editora Edieum. Oferta da Livraria Luso-Galáica «Orfeu».
- «A noite abre meus olhos», de José Tolentino Mendonça, Editora Orfeu. Oferta da Livraria Luso-Galáica «Orfeu».
- «A Campanha do Argus», de Alain Villiers. Oferta de Mar Adentro Ventosga.

3. Participantes

Integram o sorteio os administradores de páginas electrónicas escritas em qualquer das línguas oficiais dos povos da Península Ibérica, que participem realizando comentários nos blogues promotores. O direito a um boletim para o sorteio adquire-se pela participação em cada um dos blogues promotores, até a um máximo permitido de seis boletins. Aos agraciados ser-lhes-ão remetidos os livros para o endereço postal que indicarem. O espaço geográfico em que se desenvolve a iniciativa é a Península Ibérica, sem prejuízo de valorarmos a possibilidade de ampliar o âmbito territorial do sorteio em função dos pedidos recebidos e do eventual aumento dos gastos de envio que tal implique.

4. Período de participação

O período de obtenção de boletins de participação decorre desde a publicação do presente Regulamento em cada blogue promotor até 31 de Dezembro de 2007 (inclusive), realizando-se o sorteio na segunda semana de 2008 no local das livrarias promotoras através do sistema da «mão inocente», garantindo os responsáveis da libraria e dos blogues promotores a correcta realização do mesmo.

5. Livros em Língua Portuguesa

Os livros em Língua Portuguesa são sorteados entre os bloguistas que tenham participado nos blogues galegos na Libraría Luso-Galáica «Orfeu», de Joaquim Pinto da Silva, em Bruxelas. Rue du Taciturne, 43 Willem de Zwijgerstraat Bruxelles 1000 Belgique. Telefone: +32(0)27350077. URL: http://www.orfeu.net/

6. Livros em Língua Galega

Os livros em Língua Galega são sorteados entre os bloguistas que tenham participado nos blogues portugueses na Libraría Sisargas, de Roberto Castro, en Rúa Curros Enriquez, 9 15002, A Coruña, Galiza. Telefone: +34(0)981200082. Correio Electrónico: libreriasisargas@gmail.com

7. Bloguistas promotores:

Sailor Girl, do blogue «Atlântico Azul»
Luis Miguel Correia, do «Blogue dos Navios e do Mar»
João Veiga, do blogue «Mar Adentro-Ventosga»
O Fartura, do blogue «Singradura da Relinga»
Manuel, do blogue «Homes de Pedra en Barcos de Pau»
Lino, do blogue «Amigos da Dorna Meca».

8. Bloguistas apoiantes:

Adquirem o estatuto de bloguista apoiante do Sorteio CM da Amizade Galego-Portuguesa todos aqueles que nas suas páginas electrónicas publiquem uma entrada com o presente Regulamento e incluam as ligações dos blogues promotores nas suas recomendações, comunicando-o a Sailor Girl e a O’Fartura, o que lhes confere o direito à obtenção de sete boletins suplementares de participação no Sorteio.

Amigas e amigos, até 31 de Dezembro do 2007, administrar um blogue e navegar participando activamente nos blogues promotores do Sorteio CM da Amizade Luso-Galega dá direito a prémios!... Sem mais, recebe um abraço marinheiro. Participa e boa sorte!!!...


Máis información aquí:
Apoio ao Grupo de CM do Xeito ao Sorteo da Amizade
Regulamento do Sorteo CM da Amizade Galego-Portuguesa

Creo que vou participar porque me parece unha moi boa iniciativa e,de paso, a ver se me vou enterando algo máis do tema mareiro.

Avenida de Arteixo

Mentres no Concello de A Coruña non comezan a correxir os nomes das rúas, hai quen o está a facer pola súa conta.
Que me diga o que queiran, pero en galego todo é moito máis bonito (e non me refiro á campaña de Turgalicia do 2006 que é bastante idílica, se non ao día a día).

Avogando pola descentralización

Vivimos nunha nación, comunidade autónoma, país...o que lle queirades chamar a Galiza, que é como é. Está inzada de aldeas, de pobos dispersos nos que sigue vivindo xente a pesar do abandono do medio rural, cada vez máis notable. Con todo, a aldea máis grande do mundo é a súa capital e, á súa vez, case o centro de todo o movemento cultural (e se non, a que viría facer unha megalítica Cidade da Cultura alí?).

A cultura tende a centralizarse nos grandes núcleos de poboación, por lóxica, xa que é aí onde máis xente vai poder ter acceso a ela, pero hai que considerar a peculiaridade do lugar onde vivimos...hai mundo, hai persoas, hai aínda mozos fora das grandes vilas e é a eles a quen hai que chegar, posto que se chegan os móviles de última xeración, a cultura deste país, tan rica e ultimamente tan integradora, non ía ser menos.

Por iso, Aldeas modernas.

Cando digo turrón...

Cando digo turrón,por besbe.

Nadal, ese estado de ánimo

Dende hai catro anos, vez primeira na que adornei a casa para o Nadal, anda unha bola pululando dun lado a outro: agora enriba dunha mesa, agora colgada dun tirador, agora agachada dentro dun caixón, agora pendurada dalgún cravo da parede...está aí e ninguén lle fai caso, perdeu o seu valor de adorno de Nadal e xa forma parte da atemporalidade do fogar.

O Nadal está perdendo as súas datas de celebración, cada ano atopas máis cedo nos supermercados os turróns, polvoróns, mantecados e demais doces. De feito este ano, xa a finais de outubro, o que me queda máis preto mudaba de sitio aos cruasáns, palmeritas e demais larpeiradas para colocar no seu sitio os doces típicos de Nadal. Non me puiden resistir e merquei turrón de chocolate, pero daí non paso: o turrón, turrón, para Noiteboa, coma sempre.

Nos comercios tamén se nota a inminente (se un mes é inminencia) chegada do Nadal e, anque non ande moito pola rúa adiante, xa me chegan novas de que hai moitos sitios nos que os abetos nevados, os laciños vermellos e algún que outro Papá Noel están invadindo os escaparates.

Aquí na Coruña aínda non é tan grave a cousa, pero en Vigo xa comezaron a colocar as luceciñas nas rúas porque seica non lles daría tempo a telas listas se demoraban a tarefa. Terriblemente terrible. Dicía alguén por aí que nin agardaban a que pasasen Todos os Santos para instaurarnos o espíritu ese que nos ten que invadir, eu digo máis, nin agardan a que pasen os Magostos, as Matanzas...xa é NADAL, estannos dicindo, e eu négome porque ao igual que nunca se viu un outono tan seco e tan pouco seteiro, nunca se viu un Nadal fora dos seus días.

O que queren conseguir é que sexa outra festa atea máis, o cal me parece moi ben, que voltemos a celebrar ese solsticio de inverno como é debido e non outra festa relixiosa máis, que a Igrexa e os bos cristiáns entre beatificacións en masa e parellas de feito con brasileiras non dan feito. De todos os xeitos o consumismo de Nadal hanos de engulir e o que non ande pensando xa nos regalos e na festa de fin de ano, de seguro que se está deprimindo a marchas forzadas. Pode que sexa esa a cuestión que máis lles interesa a quen máis se lucra nesas datas: comercios, grandes superficies e demais: Canto antes te deprimas, canto antes te afagas á idea de que chega o Nadal, antes rematarás indo a gastar os teus cartos de xeito compulsivo invadido pola idea de que o amor e a boa fe son proporcionais, directamente, ao número de regalos materiais que teñas envoltos e gardados no armario.

Non me gusta tanta anticipación, como tampouco me gustaron nunca as presentacións de coleccións de moda do ano que ven. Remátaste facendo á idea de que o día de hoxe non vale para nada, que tes que estar pendente do que pase a semana que ven, que é o que realmente importa e iso tamouco é así.

Eu vou seguir co carpe diem e tentar non verme engulida neste agobio que semella o xornal do día de mañá e que non che da tempo a desfrutar e saborear as cousas que che poden pasar en todas as horas coas que conta o día (e non digamos se aínda faltan 40 días ata ese momento de Noite de paz, noite de amor)

Ah, que me esquecía, seguro que aos nenos tamén lles causa ansiedade.

Flickr Andrés Milleiro: Nadal 2007

Moda Urbana en Proxecto-ds

Unha cousa leva a outra ou as cousas veñen de dúas en dúas, que di alguén que coñecemos. Pois é certo, se o venres no concerto me chamaba a atención o calzado do baixista rompe amplificadores dos The Homens, Juanma vai pola rúa coa súa cámara inmortalizando os modelos da pasarela urbana de todos os días e amósanos as últimas tendencias en Proxecto-ds - Moda na rúa.

Eu iríalle botar un vistazo e creo que os de Vigo van gañando en modernos.

A Festa de Presentación na NASA

Ir aos concertos é atoparse con moitos amigos e iso fai que apeteza moito máis. O venres na Festa de Presentación dos novos discos de The Homens e Fanny + Alexander eramos uns cantos: Rosa, Harvey, Zerovacas, Mario, Lorena, ghanito, Sak, Kate, Juanma e brunhaven (felicidades con atraso) así de primeiras.

O concerto comezou ás dez e cuarto aproximadamente, bastante puntuais, cousa á que non estamos acostumados. Creo que foi iso o que fixo que gran parte da xente non estivese na primeira actuación de Fanny + Alexander, que se enfrentaron bastante ben aos nervios e á expectación dos que alí estabamos. AK-77 di que o escenario lles quedaba un pouco grande e ben pode ser certo, noutro tipo de ambiente máis tranquilo e acolledor pode que o seu directo se desfrute moito máis.

Pola miña parte darlle a noraboa a Noel e a Efi.

Fanny + Alexander na NASA


Despois de tocar 6 cancións e rematar con Merda de dj foi o turno de The Homens que, coma sempre, nos fixeron saltar e berrar diante do escenario.

Estes rapaces sempre sorprenden nos concertos e se en Valga, no Artenativa, Martiño ensinaba uns calzóns raiados e tiraban bonequiños, o venres na NASA tiraron máis bonequiños, Roi rompeu o amplificador do baixo, Projecto Mourente subiu con eles unha vez máis ao escenario acompañado dos berridos dos seus fans e nun momento, case sen darnos conta, estaba un samesugo (AK-77 dixit) e Alonso co seu acordeón acompañando aos The Homens, tocando todos xuntos.

So faltou que os de Noise Project subisen tamén porque algún deles xa ía preparado co uniforme de raias.

The Homens na NASA


Despois fomos por aí de festa e, coma sempre, pasámolo moi ben. Chegamos a última hora ao Krooner con baixas nas filas pero alí estaban Helena máis o Zé Pequeno dos The Phantom Keys para que o ambiente non decaese.

E como neste blog non hai política de privacidade, tampouco a vou inventar, e so vou poñer unha foto de famosos, a saber: Roi, Efi e Mourente.

Maria Silenzo

Andamos a estas horas ghanito máis eu escoitando Tres de The Homens e Finais dos 70s, comezos dos 80s de Fanny+Alexander con vistas ao concerto do venres na NASA. Despois de darlle un repaso a todas as cancións, neste momento, quedo con María Silenzo e con Ameite tanto. Namorei.

Vídeo de Ameite tanto (adaptación dun poema de Pilar Pallarés)



Aquí María Silenzo por Fanny+Alexander.

E aquí María Silenzo por Ricardo Carvalho Calero.

MARÍA SILENZO

Cabeleira de choiva, ollos de brétema:
María Silenzo, esfarrapada, á espreita.

Sempre agardando, pola noite, as barcas.
A tua anguria fala con olladas.
María Nocturna: no peirán, qué esperas?
Polo día non vives?
Naces cada solpor? Cás da primeira estrela?
María Silenzo sempre dura e muda…
Cál é a barca que agardas?

Das fontes dos teus ollos
fluien ríos de sono.
Pero tí sempre dura e desvelada,
batida polo vento no peirán…

María Silenzo, eu roubaría
no ceo
a estrela de mel,
na iauga
a estrela de prata,
para che mercar a fala.

Se queres ulir frores
dareiche a fror da lua.

María do Mar. qué barca agardas?
Queres o sol, carne da lua fría?

O sol é un porco-espiño disfrazado.
No mar agora, ourizo do mar durme.
Pescado pola cana do abrinte,
eicho de dar, raiolante e mollado.

María Silenzo, Voz Dormida, fala!

Qué afogado esperas,
María da Sombriza Espranza?

María Silenzo: agardas a tua voz?
As ondas do mar levado roubároncha?

De choiva e vento vestida,
María Silenzo, calada…