Aqui din que se non che gusta o clima de North Carolina espera un dia. Ese e o consello que che dou: manha sera outro dia e pode que sexa millor. Normalmente mando saudos pero se necesitas mandoche unha aperta. Ah, un dia destes falarei da aprendizaxe tactil e kinelogica.
Vexo que a túa entrada é de onte, é dicir, hoxe é outro día e seguro que as cousas saen mellor. É o baixón típico post-vacacional, seguro. Pero arriba sempre os ánimos, que xa é venres. Unha aperta.
Pensa que, moitas veces, canto todo pode saír mal, acaba saíndo ben. Sempre me lembro da frase do personaxe de Geoffrey Rush en "Shakespeare in Love": Unha sucesión de feitos que conducen directamente ó desastre total; pero ó final todo sae ben. Como? É un misterio...
Hoxe ven sendo un día parecido ao de onte e gracias a todos, vou facer caso do que di o breogán, do de acedre non: hoxe saín cedo da casa e botou a chover cando era demasiado tarde para volver a buscar o paraugas, o resultado foi media hora a andar cara o traballo mollándome como unha pitiña, xa imaxinades os litros de auga que escorrín da roupa (sorte que me teño que cambiar ao chegar ao choio, que se non...) Necesito apertas, moitas moitas.E de novo gracias. E si, por fin é venres.
Por certo, por iso mesmo, non nos fan falta "empeoradores profesionais", todos esas persoas tóxicas que fan que todo sexa aínda peor... como se as cousas non se bastasen a si mesmas para torcerse.
11 comentários:
Ou non, non sempre o que pode ir a peor vai a peor.
Aqui din que se non che gusta o clima de North Carolina espera un dia.
Ese e o consello que che dou: manha sera outro dia e pode que sexa millor.
Normalmente mando saudos pero se necesitas mandoche unha aperta.
Ah, un dia destes falarei da aprendizaxe tactil e kinelogica.
Vexo que a túa entrada é de onte, é dicir, hoxe é outro día e seguro que as cousas saen mellor. É o baixón típico post-vacacional, seguro. Pero arriba sempre os ánimos, que xa é venres.
Unha aperta.
Pensa que, moitas veces, canto todo pode saír mal, acaba saíndo ben.
Sempre me lembro da frase do personaxe de Geoffrey Rush en "Shakespeare in Love": Unha sucesión de feitos que conducen directamente ó desastre total; pero ó final todo sae ben. Como? É un misterio...
esaxerada!!
Cago no Murphy, que razom tinha.
Va que sim?
O Murphy nom entende da piedade...
Mais nós somos mais fortes, assim que a pular e para diante. Que hoje já é outro dia.
Umha aperta!
Hoxe ven sendo un día parecido ao de onte e gracias a todos, vou facer caso do que di o breogán, do de acedre non: hoxe saín cedo da casa e botou a chover cando era demasiado tarde para volver a buscar o paraugas, o resultado foi media hora a andar cara o traballo mollándome como unha pitiña, xa imaxinades os litros de auga que escorrín da roupa (sorte que me teño que cambiar ao chegar ao choio, que se non...)
Necesito apertas, moitas moitas.E de novo gracias.
E si, por fin é venres.
Pois nada. Cóllete Los Versos del Capitán de Neruda e, despis, le o poema titulado "Tu risa". E despois ri moito. Bicos grandes.
Pois moitas apertas.
Por certo, por iso mesmo, non nos fan falta "empeoradores profesionais", todos esas persoas tóxicas que fan que todo sexa aínda peor... como se as cousas non se bastasen a si mesmas para torcerse.
unha aperta perversa logo ...
dr. osmond (ou quen desexe)
Enviar um comentário