Cea de nadal: a gran fartanza

Ghanito, o noso seleccionador, xa fixo a súa crónica sobre o once inicial e as xogadas maxistrais da noite. Fómonos atopando todos, primeiro Moinante mais eu para dirixirnos a agardar xunto con fer, que fixo a súa labor de ceibador de libros, á expedición compostelana formada por xorna, Snob, Modesto e postscriptum. Ascárida xa estaba alí e Pawley acompañounos logo da chegada de ghanito e mourullo ata o Rodicio onde estaba Arduina toda preocupada pensando que chegaba tarde.

No Rodicio comemos a fartar e menos mal, porque a noite prometía. Ifrit non sabes o que te perdeches e sabes que te queremos (e o mesmo lle digo a ictios, a dorfun, a Calidonia, a shs, a Berto, a orsinia, a nemtele, a opaco, a oko...a todos !).

O conto é que comemos moito, cumplimos bastante ben o plan que había, temos fichado ao mozo de Arduina, fer e xorna foron tomar o aire nun momento dado da noite e o resto quedamos no Desquite bailando en plan destroy e como xa era 30 de decembro cumplimos moi ben o tema este das apertas gratis: fregámonos canto quixemos, con moito amor, con moito cariño, con moito alcol, con nocturnidade e con alevosía.


Fala ghanito da versión do himno, nazón de Gatocán e teño que dicir que a versión reggaeton nazón de Breogán-Yasuri Yamileth xa a tiñan nas súas mans Sak e Gustavo Harvey a noite anterior.

Eu tamén retirei pronto que estaba que non me tiña, e quedaron Moinante (de veras que o sinto, pero xa quedaremos outra vez), Modesto, mourullo, Snob (que home, que lombo, que todo...o mundo vese doutro xeito encima de ti!), ascárida e postscriptum.

Hoxe estou coa voz crebada pero da igual, a gorxa desfeita, vou enfermar, non vou chegar a anonovo: preciso glucosa en vena.




Foi unha noite para non esquecer e anque as fotos non se corresponden coa realidade, que máis terá!!!