Todos temos a necesidade de que alguén nos faga caso
2/17/2008
Culebras
Cando era nena, nos veráns claros e calorosos de camposas e flores, lembro ter visto unha culebra grande, amarela, con manchas negras no lombo. Tan preto, tan paralizada, tan sen saber que facer.
8 comentários:
sería o teu reflexo nos escaparates
que ben, vólvenme os trolliños
E agora, xa de maior, non sabías que facer...por grande, por marela ou polas manchas negras no lombo?
Moi ben escribe, amiga Besbe. Gústanme os seus relatos. Vounos votar. Pódese dicir ou é secreto?
é unha sensación moi atávica (pedantería embeded) unha contradictoria relación de atracción e repulsión, morbo e beleza
bicos viscosos
Parabéns pelo blog...mais un blog favorito para mim....
son uns bichos ben curiosos. Coñeces a teoría da evolución do cerebro reptiliano para referirse a frialdade dos instintos primarios?
Non sabía que facer por ser culebra, chousa da alcandra.
Gracias arume :), animan moito os afagos (o mesmo digo marieke)
Roi Buligan, é unha sensación rara, a min ver unha culebra preto faime estar alerta e á vez hipnotízame.
Occam, indo por aí pode que niso me quede moito cerebro reptiliano, igual ás veces me devolve o espello esa frialdade (mellor preguntarlle ao anónimo)
Enviar um comentário