Máscaras

Neste entroido non sei se nos camuflamos debaixo das máscaras ou son as caretas as que caen e nos mostramos tal e como somos. Preferiría, hoxe e agora, que realmente fose o último, que a conversa que hoxe tiven fose a verdade e, así, poder respirar tranquila despois de moito tempo.

Dixéronme xa dúas persoas que non, que non me fixese ilusións. Pero eu quero crelo. Facer o imposible para que sexa así. O que me pregunto é, se eu non quero aceptar a realidade que estas dúas persoas me queren ensinar, como el vai aceptar o que eu lle amoso? E derrúmbome e négome a aceptalo e sigo tentando reflotar o que outros xa consideran un caso perdido.

Pode que me engañe e que todo sexa como estas datas: unha farsa que dura xusto o que ten que durar. E non quero porque o quero máis que á miña vida.

-Ai, Dios mío.
-Eso digo eu, a ver onde está o meu. Creo que ten unha nube grande diante e non me ve.