Ifrit, Pol, Yann Breoc, Diefer Casan, Don Vitto, Godzilla sama, O Druida, Giménez Espantos e Fagot que deixa o seu bló A peli do día (http://apelidodia.bitacoras.com ) para unirse ó lado oscuro, son os galegos de Cinema Friki onde, como eles mesmos din, preséntannos todo o relacionado co cine de aventuras, acción, fantástico, ciencia ficción, terror, medo, ultraviolencia, chineses, HK, anime, serie B, serie Z, clásicos, series…Ifrit, Pol, Yann Breoc, Diefer Casan, Don Vitto, Godzilla sama, O Druida, Giménez Espantos i Fagot i que deixa el seu blog A peli do dia (http://apelidodia.bitacoras.com) per unir-se al costat fosc, son els gallecs de Cinema Friki on, com els mateixos diuen, ens presenten tot allò relacionat amb el cinema d'aventures, acció, fantàstic, ciència ficció, terror, por, ultraviolència, xineses, HK, anime, sèrie B, sèrie Z, classics, sèries ...Por outra banda en días estranhos, "o diario dun enfermo rencoroso de cinefilia que debería estar na túa lista negra, no caso de tela", está Martin Pawley colaborador no programa Extrarradio e que sempre nos ilustra coa súa opinión. Martin Pawley e ifrit participaron en xullo nunha mesa redonda no CGAI en xullo no ciclo MUTACI(O)NES: Novas perspectivas do cine contemporáneo. Per altra banda en días estranhos, "al seu diari d'un malalt rencorós de cinefilia que hauria de ser a la teva llista negra en cas de tenir-la", es troba Martin Pawley, col·laborador al programa Extrarradio i que sempre ens il·lustra amb la seva opinió. Martin Pawley i Ifrit van participar al juliol a una taula rodona al CGAI dins el cicle MUTACI(O)NES: Noves prespectives al cinema contemporani.Para que non se diga que todo é endogámico tamén temos, vidos de oriente, a Kabukiman e a Supernena, como representantes de Cinemafriki.bloc.cat, un blog de cine que tenta aportar o seu gran de area dando a súa opinión sobre o mundo do terror, o fantástico, os superheroes e calquera boa ou mala película que se lles poña por diante.Perque no es digui que tot és endogàmic també tenim, vinguts d'orient, a en Kabukiman i la Supernena de Cinemafriki.bloc.cat, un blog de cinema que intenta aportar el seu granet de sorra donant la seva opinió sobre el món del terror, el fantàstic, els superherois i qualsevol pel·lícula, bona o dolenta, que se'ls posi per davant.Ifrit, que é unha reseña?ifrit: Unha reseña son un par de líneas ou de ideas sobre unha película coa que se pretende facer un pequeno resumo e invitar ó lector a vela ou non. Decir que a maioría das veces nosoutros non facemos nin reseñas nin críticas (inda que así as chamemos) senon simple opinión sen outro criterio máis que o que nos gusta ou non.
Pawley, que é unha crítica?Martin Pawley: Iso quixera saber eu! Chamámoslle crítica a calquera artigo no que se expresan opinións máis ou menos argumentadas sobre un filme, e nese caixón de xastre entra todo, desde os textos telegráficos acompañados dun certo número de estreliñas que sacan os xornais, até os artigos de moito peso das publicacións especializadas. Supoño que unha crítica debe servir de referencia para o lector/espectador, que poderá fiarse ou non do que dicimos, pero que ten que acabar sabendo despois de ler o texto se a película é recomendábel ou non. Outra cousa é facer unha análise, digamos: un pode comentar e destripar calquera película polo miúdo, á marxe de que dispoña ou non de valores cinematográficos; pero o obxectivo final de toda crítica é dar pistas, dicirlle á xente "vai ver isto que está nesta sala" ou "non perdas tempo e cartos vendo ese bodrio". Penso que por moito que algúns pretendan obxectivizar os seus criterios, no fondo non deixa de ser unha cuestión de gusto persoal. Refinado, se queres, e tratando de evitar certos vicios e inercias, pero gusto ao fin e ao cabo.
A todos nos gusta ver bos filmes pero, vendo a cantidade de anotacións adicadas ao tema non me queda outra que preguntar cantas horas da vosa vida adicades ao cine. ifrit: Moitísimas menos das que querería e incluso moitas menos das que debería.
MP: Calculo eu que verei unhas dez películas cada semana. De media soio ir unha vez á semana aos cines "comerciais", e tres ou catro veces (depende da temporada, ás veces máis e ás veces menos) ás proxeccións do
CGAI ou do
Fórum Metropolitano na Coruña. Logo está o que vexo na casa, claro. Nun festival as cifras soben, claro; os tres anos que levo indo ao de Donostia mantívenme nunha media de catro películas diarias, e o mesmo hai pouco no de Xixón. Catro ao día non é difícil de levar, aínda que no meu caso confeso que a acumulación de títulos acaba volvéndome algo máis cruel do que xa é habitual.
Kabukiman: No tantas como me gustaría. No tengo tiempo de ir al cine todo lo que quisiera, y me sabe mal ver como las películas desaparecen de la cartelera tan rápido. Me mantengo informado a través de revistas y webs especializadas.
Supernena: Suelo ir al cine una vez por semana, pero en casa, en lugar de ver la televisión, vemos películas o series en DVD.
Cal foi o primeiro filme que fostes ver ao cine?ifrit: "
A Guerra das Galaxias. Episodio V. O imperio contraataca". Menuda dor de cabeza...
MP: No catálogo da exposición Erice-Kiarostami que montou o
CCCB de Barcelona e a
Casa Encendida de Madrid hai un artigo de Miguel Marías que comeza dicindo " Es raro, al menos entre los verdaderos aficionados, que uno olvide la primera vez que fue al cine: no sólo recuerda, por muchos años que lleve sin contemplarla de nuevo, la primera película que vio, sino el lugar exacto y las circunstancias precisas que rodearon esa experiencia inaugural, siempre determinante, en algunhos casos decisiva ". Pois ben, eu debo ser un deses raros afeccionados, porque non teño recordo preciso de cal foi a primeira vez que fun ao cine. Sospeito -pero é máis unha estimación que outra cousa- que debeu ser unha das moitas reposicións de "
Brancaneves e os sete ananiños" no desaparecido Cine Avenida da Coruña.
KM: Tengo un vago recuerdo de ir a ver “
La guerra de las Galaxias” cuando se estrenó, pero eso sería el año 78, y sólo tenía 4 años, por lo que no estoy muy seguro…
SN: El libro de la Selva. Ahí descubrí que los musicales no eran de mi agrado (exceptuando
Moulin Rouge)…
E o último?ifrit: Acabo de chegar de ver en Cineuropa "
Shortbus", un filme que hai que ir sen estar avisado para que sexa realmente eficaz. Sen dúbida recomendoo, en especial ós fans de
Yo La Tengo. (Se me preguntaras onte diría
Babe. O porquiño valente)
MP: En salas comerciais, "
El camino de los ingleses", o pretencioso espanto dirixido por Antonio Banderas e pavorosamente escrito por Antonio Soler. No CGAI, hai unhas poucas horas, "
Salmo vermello", de Miklós Jancsó, a primeira entrega do ciclo "
Novos Cinemas do Leste".
KM: En cines, "
Borat" (por segunda vez). Una experiencia irrepetible (porque pagar tres veces sería una tontería).
SN: "
El perfume". Hay que estar al día de las novedades en asesinos en serie.
As redes p2p facilítannos o acceso a algúns filmes que non se estrean nas grandes salas ou aos que rara vez temos acceso mediante os medios de distribución convencional, que opinades sobre iso? ifrit: Actualmente as redes para compartir arquivos son as mellores amigas tanto para cinéfilos como para cinéfagos. Podes estar ó tanto das últimas novidades e ó mesmo tempo recuperar clásicos, e o gasto é mínimo. Doutra forma este sería un vicio extremadamente caro.
MP: Opino que os usuarios das redes P2P merecen o Premio Príncipe de Asturias á Cooperación Internacional, como mínimo. As redes P2P permítennos ter acceso a filmes que doutro xeito non chegariamos a coñecer, porque mercar DVDs no estranxeiro non é algo que estea ao alcance de todo o mundo e porque ás veces nesas redes atópanse obras que nin sequera están editadas comercialmente, grazas á xenerosidade de usuarios que dedican tempo e esforzo a convertir en ficheiros "avi" as súas gravacións televisivas de filmes de Glauber Rocha ou de Jean Marie Straub e Danielle Huillet. "
No quarto da Vanda", do imprescindíbel Pedro Costa, non foi editada en DVD en Portugal (de España xa nin falamos), e porén está disponíbel no eMule. Hoxe ademais hai un tipo de cinema cuxa viabilidade non depende da súa explotación convencional en salas e para o cal as redes P2P acaban sendo unha táboa de salvación, pola súa enorme capacidade para difundir unha obra. Lisandro Alonso sabe perfectamente que as súas películas non farán pasar a máis de catro ou cinco mil espectadores pola billeteira en Arxentina, e que no resto do mundo as proxección fican case limitadas en principio a festivais e filmotecas, así que está encantado con que os seus filmes se vexan dun xeito ou doutro. Eu díxenlle que vira "
Los muertos" nunha copia baixada do eMule e respondeume que para el iso era un piropo.
KM: Es una excelente forma de dar oportunidades a directores que no puedan acceder al circuito comercial. En ese aspecto, youtube también está aportando mucho.
SN: Muy a favor. Si no nunca hubiésemos accedido a perlas como “
Karate a muerte en Torremolinos”. Aunque se estrenó comercialmente, nunca hubiese tenido oportunidad de verla. Las series como “
Qué vida más triste!” o “
Cálico Electrónico” también están revolucionando el mundo de la distribución audiovisual.
Cal é o voso filme favorito?ifrit: Non son moito de elexir favoritos, nin de facer listas. Pero se teñen sangue, tiros, zombies, algo de sexo, un monstro xigante e un malo malísimo xa me ten gañado. Decir que tamén me gustan outro tipo de filmes fóra do xénero :p
MP: O meu favorito indiscutíbel, por unha morea de razóns, é "
The night of the hunter" ("A noite do cazador"), o único dirixido polo actor Charles Laughton. Ademais, profeso unha devoción absoluta por John Ford, e chamándome Martin Pawley é evidente que gardo unha debilidade especial por "
The searchers" ("Centauros do deserto"), pero tamén por "
Sergeant Rutledge" (O sarxento negro), "
The grapes of wrath" (As uvas da ira) e outras moitas (de feito, das que lle coñezo só hai unha que non me gusta, "
A ruta do tabaco").
KM: Es como preguntar si quieres más a mamá o a papá. Depende del día tengo ganas de ver “
Star Wars”, “
Robocop”, “
Starship Troopers”, “
Toma el dinero y corre”, “
La princesa prometida”, “
Batman Begins”, “
V de vendetta”...
SN: “
Posesión infernal” y “
El ejército de las tinieblas”
O que tedes pensado ver?ifrit: Agora mesmo estou a pensar se ir ou non ó maratón de cinema oriental de Cineuropa, nove filmes un detrás doutro, pero no momento en que leas isto coido que xa decidín que é unha matada para a que non teño tempo nin corpo neste momento, sempre pásame o mesmo... Do que hai agora nos cines quedo coas ganas de ir ver "
Borat", "
Saw III" (inda non vin a dúas),
"Casino Royale" e deixo para DVD ou divx "
D.O.A" (curiosida para un fan do xogo, non é unha boa excusa?) e "
Infiltrados" (primeiro quero ve-la orixinal) E entre outras, no montón das pendientes, teño: "
2 irmás" (terror coreano), "
Dark waters" (terror italiano), "
Legendary Weapons of China" (artes marciais), "
The Gamers" (feito por frikis para frikis)... entre outras.
MP: O luns 11, no CGAI, e por segunda vez en quince días, "
Juventude em marcha", de Pedro Costa, unha obra mestra diante da cal o mellor que pode facer un é axeonllarse en sinal de admiración e humildade. Antes hei de ver algúns outros, pero ese merece atención especial.
KM: Si todo va bien, hoy iremos a ver “
Casino Royale”. Aunque la que quiero ver y todavía faltan cuatro meses es “
300”.
SN: Estoy esperando el estreno de “
Grindhouse” de Robert Rodríguez y Quentin Tarantino. Y “
28 semanas después”, de Juan Carlos Fresnadillo.
O que máis medo vos dou?ifrit: Eu non son de moito medo, máis de sustos ou de mal rollo... O que máis medo me soe dar son documentais, ou sobre corporacións, sobre guerras... en xeral sobre calquera cousa que amose o canibalismo da raza humana...
MP: De neno, os filmes británicos da Hammer, sobre todo os "
Dráculas" que fixo Christopher Lee. Máis adiante, "
O exorcista", pero revisada de adulto paréceme tan ultraconservadora e machista que estou intentando borrala da miña memoria. En calquera caso debo dicir que non acostumo a ver cine "de sustos".
KM: Una italiana muy mala: “
Aquella casa al lado del cementerio”. Más de veinte años después no me atrevo a mirarla para no morirme de vergüenza…
SN: “
Posesión Infernal”, porque la vi en mi tierna infancia. Ahora disfruto riendo con ella.
Un filme de amor a recomendar a esas parellas tan namoradas sería…ifrit: Falo en nome de todo CINEMA FRIKI cando digo que non pode haber parella que non vira
"A Princesa Prometida" :)
MP: "
Two for the road", de Stanley Donen, sen dúbida.
KM: “
Cuando Harry encontró a Sally” o “
La princesa prometida”.
SN: “
Moulin Rouge” hasta la mitad. No recuerdo cómo acaba.
Un infumableifrit: Hai tantas... Así a bote pronto... "
Campo de Batalla A Terra" e "
The Wishmaster".
MP: "
Alatriste", por exemplo. Ou "
Crash", o que gañou este ano o Oscar á mellor película.
KM:”
Underworld 2”. Da miedo que Len Wiseman esté dirigiendo “
Jungla de Cristal 4”!.
SN: “
Carretera Perdida” de David Lynch. Vaya tomadura de pelo!
Vense de rematar a rodaxe do filme Despois da choiva, unha película para a tv coproducida por productoras de Galiza e Catalunya e as televisións autonómicas TVG e TV3. Recomendades algún filme, curtametraxe ou traballo dalgún actor, director galego ou catalán? ifrit: Eu o último que vin galego así que me interesara foi a curta do colega Ozo, que ninguén debe perder (
http://video.google.es/videoplay?docid=3951232897728729209) [viva a endogamia!] e xa estamos agardando po-la próxima que está en producción agora mesmiño. Tamén tiña ganas de botarlle un ollo á de Miguelanxo Prado, que eso non se pode ver nun ordenador.E de Cataluña pois pouca cousa me ven así agora á cabeza... quero ir a Sitges, pero iso non ten nada que ver :D
MP: En Catalunya están facéndose moitas cousas interesantes, moitas veces no gume que separa a ficción e a non ficción e ao abeiro do máster ese de documentais da Pompeu Fabra. Deste mesmo ano, cítoche tres: "
Dies d'agost", de Marc Recha, que sen ser un prodixio paréceme moito menos cargante que outros traballos seus como "
Pau e o seu irmán" ou "
As mans baleiras"; "
Honor de cavalleria" , de Albert Serra, quizá a mellor película española do ano, e para rematar deixo a Isaki Lacuesta, que fixera hai uns anos "
Cravan vs Cravan", da cal paso bastante, pero que nos sorprendeu agradabilisimamente no 2006 con "
La leyenda del tiempo". Vexo moi moi poucas curtametraxes, así que sería inxusto se citase algún nome porque o meu coñecemento da materia é moi tanxencial; e no campo da longametraxe non vin até hoxe nada que pague verdadeiramente a pena dentro da produción galega. Como moito pode haber algunha cousiña, pero o importante está aínda todo por facer.
KM: Es una asignatura que tengo pendiente…
SN: “
Cosas que nunca te dije” de Isabel Coixet es muy recomendable aunque tenga ya sus años.
Sobre os dominios .cat e .gal, como vedes a situación?ifrit: Coido que son importantes para a promoción da cousas de cada país, pero tampouco creo que sexan a panacea para nada, os problemas están noutros sitios.
MP: Pois paréceme estupendo, pero realmente non é algo que me preocupe. Se o futuro do país pasa por termos un dominio propio de Internet ou por manexarmos un fuso horario diferente do do Bierzo, imos listos. Sospeito que ha de haber cuestións máis importantes.
KM: es un primer paso. Aunque aún falta mucho por hacer para normalizar el uso del gallego y el catalán en la red.
SN: nos gusta escribir en catalán porque es la lengua con la que nos sentimos más cómodos. Nos centramos en el público catalán y nos movemos en un entorno de blogs habitualmente en catalán.
Ata aquí chegamos, moitas gracias e se queredes contar algo máis, adiante!ifrit: Aproveito para saudar a todos aqueles que me coñecen e para pedir perdón po-lo desatendido que temos ultimamente o chabolo... temos unha grande vida social. Así que se queredes estar ó tanto de todo non deixedes de ler a Uruloki (
http://www.uruloki.org/). Non o recomendo eu só, tamén Guillermo del Toro.
8
7.2
4.3
8.7
Snob, Megalove neurótico e aficionado aos comics, Alberto García Ariza (turuto) ilustrador e amigo do noso ghanito e os responsables de Alita news respostan hoxe a outra quenda de preguntas:
