10/31/2007
10/28/2007
O meme das 8 cousas
Como está de dios que as reunións de Beers&Blogs do Corublogs se me resisten por circunstancias varias, voume integrar no grupo doutro xeito (porque nos foros como que tamén participo pouco). Lordmax manda un meme bastante sinxelo:
-Facer un listado de 8 cousas, as que sexan.
-Escribir esas 8 cousas no blogue e explicar como vai o meme.
-Seleccionar a 8 persoas para que o sigan e poñelos no blogue.
-Deixar un comentario no blogue conforme foron convidados a xogar e facendo referencia ao propio post "O meme das 8 cousas"
Pois aí vai, o que saia.
1. A eterna búsqueda da felicidade. Pode chegar a ser algo tan imposible que fai de calquera persoa unha amargada. Ás veces pásame, que non sei disfrutar o momento e que ando pensando nas posibles cousas que poden ir mal, en vez de centrarme no momento e decatarme de que, realmente, nunca fun tan feliz na vida.
2. Meu pai, miña nai e meu irmán. Cada día valoro máis ter familia, ter esta familia. A pesar de todo, que non é pouco.
3. A xente que me quere e que quero. Persoas ás que non coido e que me coidan, ás que nunca lle estarei o suficientemente agradecida. O apoio que recibo penso que nunca é ben pagado e haberá que aprender a facer sentir aos demais todo o que me fan sentir a min.
4. Empatía. Unha cualidade que se debería valorar moito máis.
5. A música, que me uniu a moita xente e me descubre moita máis.
6. A noite. Porque fai que todo se vexa doutro xeito e sempre é preciso outro ambiente no que gastar toda a enerxía que dá a claridade do día.
7. A capacidade de crear. É marabilloso ter ideas, ter proxectos e ser capaz de levalos a cabo.
8. Todo aquelo que conte unha historia, que mereza ser visto, lido e escoitado.
E se queren participar: Gustavo Harvey, Mario, A Raiña Vermella, A rapaza do arco, Zerovacas, Ghanito, Elianinha e Arume dos Piñeiros. Entenderei que non queiran porque, todo teño que dicilo, ás veces os memes non apetecen, pero aí queda.
-Facer un listado de 8 cousas, as que sexan.
-Escribir esas 8 cousas no blogue e explicar como vai o meme.
-Seleccionar a 8 persoas para que o sigan e poñelos no blogue.
-Deixar un comentario no blogue conforme foron convidados a xogar e facendo referencia ao propio post "O meme das 8 cousas"
Pois aí vai, o que saia.
1. A eterna búsqueda da felicidade. Pode chegar a ser algo tan imposible que fai de calquera persoa unha amargada. Ás veces pásame, que non sei disfrutar o momento e que ando pensando nas posibles cousas que poden ir mal, en vez de centrarme no momento e decatarme de que, realmente, nunca fun tan feliz na vida.
2. Meu pai, miña nai e meu irmán. Cada día valoro máis ter familia, ter esta familia. A pesar de todo, que non é pouco.
3. A xente que me quere e que quero. Persoas ás que non coido e que me coidan, ás que nunca lle estarei o suficientemente agradecida. O apoio que recibo penso que nunca é ben pagado e haberá que aprender a facer sentir aos demais todo o que me fan sentir a min.
4. Empatía. Unha cualidade que se debería valorar moito máis.
5. A música, que me uniu a moita xente e me descubre moita máis.
6. A noite. Porque fai que todo se vexa doutro xeito e sempre é preciso outro ambiente no que gastar toda a enerxía que dá a claridade do día.
7. A capacidade de crear. É marabilloso ter ideas, ter proxectos e ser capaz de levalos a cabo.
8. Todo aquelo que conte unha historia, que mereza ser visto, lido e escoitado.
E se queren participar: Gustavo Harvey, Mario, A Raiña Vermella, A rapaza do arco, Zerovacas, Ghanito, Elianinha e Arume dos Piñeiros. Entenderei que non queiran porque, todo teño que dicilo, ás veces os memes non apetecen, pero aí queda.
10/27/2007
Eu quero UTC/GMT +2
Pois si, nin hora menos nin fuso horario distinto. Se me mantivesen esta hora (GTM +2, que bonito que é o verán), ben contenta que quedaba, porque quero horas de luz ao saír de traballar. E dame igual ir desfasada respecto ao sol, porque non soporto tanta escuridade xunta.
Pola contra, dame que haberá que mudar de novo os reloxios. Non me apetece nada.
*Outra opción sería madrugar máis, erguerse co sol e ter xornada continua, pero iso tampouco depende de min.
Pola contra, dame que haberá que mudar de novo os reloxios. Non me apetece nada.
*Outra opción sería madrugar máis, erguerse co sol e ter xornada continua, pero iso tampouco depende de min.
10/26/2007
Así foi Galeguia...
...O levantador de minas estivo alí.
Estame gustando moito o traballo que andan a facer. A miña noraboa.
Estame gustando moito o traballo que andan a facer. A miña noraboa.
Homenaxe a Lois Pereiro
Sempre chego tarde ás cousas o que fai que, en parte, as poida desfrutar moito máis, por ser novidosas e poder descubrilas coma se dunha nena se tratase. Neste caso falo de Lois Pereiro. Merquei no verán Poesía Última de Amor e enfermidade 1992-1995 e quedei sorprendida de que non tivesen chegado a min antes, de ningún outro xeito, os seus poemas.
O martes pasado Sak, Gustavo Harvey máis eu achegámonos ao mesón A Saimia onde os compañeiros de Pereiro "De Amor e Desamor" ofrecían un recital-homenaxe ao falecido monfortino. Seriamos 30 persoas e poidemos ser máis de non ser por Caetano Veloso. Proxectáronse imaxes cedidas pola Agrupación Cultural Alexandre Bóveda e recitaron Xoán Abeleira, M.A. Fernán-Vello, Xulio Valcárcel, Xosé Manuel Pereiro (que leu unhas palabras de Manuel Rivas, facéndose a irmandade máis patente por parte dos dous) e outros máis dos que xa non lembro os nomes (Miguel Mato, penso que era quen presentaba). Coma en case todos os recitais aos que levo asistido, a música non podía faltar, e veu da man de César Morán que, ao menos a min, me fixo ver doutro xeito o que é a poesía.
A Caricia da Serpe (que pronto han sacar o seu segundo disco O Sorriso do Diaño) con Lino Braxe á voz, Miguel Ladrón de Guevara á guitarra e Rómulo Sanjurjo ao acordeón, remataron o recital deixándonos a todos un sorriso nos beizos.
Considero que a obra de Lois Pereiro, unha crónica de si mesmo, e a súa figura deberían ter moito máis recoñecemento por parte das autoridades competentes, ou polo menos reflectir a importancia e a admiración que os lectores lle conceden.
Este é o poema que César nos cantou:
O martes pasado Sak, Gustavo Harvey máis eu achegámonos ao mesón A Saimia onde os compañeiros de Pereiro "De Amor e Desamor" ofrecían un recital-homenaxe ao falecido monfortino. Seriamos 30 persoas e poidemos ser máis de non ser por Caetano Veloso. Proxectáronse imaxes cedidas pola Agrupación Cultural Alexandre Bóveda e recitaron Xoán Abeleira, M.A. Fernán-Vello, Xulio Valcárcel, Xosé Manuel Pereiro (que leu unhas palabras de Manuel Rivas, facéndose a irmandade máis patente por parte dos dous) e outros máis dos que xa non lembro os nomes (Miguel Mato, penso que era quen presentaba). Coma en case todos os recitais aos que levo asistido, a música non podía faltar, e veu da man de César Morán que, ao menos a min, me fixo ver doutro xeito o que é a poesía.
A Caricia da Serpe (que pronto han sacar o seu segundo disco O Sorriso do Diaño) con Lino Braxe á voz, Miguel Ladrón de Guevara á guitarra e Rómulo Sanjurjo ao acordeón, remataron o recital deixándonos a todos un sorriso nos beizos.
Considero que a obra de Lois Pereiro, unha crónica de si mesmo, e a súa figura deberían ter moito máis recoñecemento por parte das autoridades competentes, ou polo menos reflectir a importancia e a admiración que os lectores lle conceden.
Este é o poema que César nos cantou:
(Prayer)
Agora pecha os ollos
e imaxina
que o que escoitas
é unha pregaria atea
dirixida a ti na escuridade
por unha voz invisible e perdida
nos tempos dun amor
ritualizado.
Escoita como atravesa o silencio
ese rumor carnal desesperado
que se achega nocturno á túa existencia
contaxiando cos seus os teuss desexos
e penetrando en ti vaise asentando
inaudible e fatal
nas túas entranas.
xullo,95
Agora pecha os ollos
e imaxina
que o que escoitas
é unha pregaria atea
dirixida a ti na escuridade
por unha voz invisible e perdida
nos tempos dun amor
ritualizado.
Escoita como atravesa o silencio
ese rumor carnal desesperado
que se achega nocturno á túa existencia
contaxiando cos seus os teuss desexos
e penetrando en ti vaise asentando
inaudible e fatal
nas túas entranas.
xullo,95
Se desta vez vos perdestes o recital na súa homenaxe, os seus compañeiros e amigos manifestaron a intención de seguir realizando un acto similar cada ano na súa memoria. Agardamos o próximo.
10/25/2007
Tempada de setas
Se alguén me di o nome de todas, moi agradecida, porque hai algunhas ás que non llo sei.
10/19/2007
Cousas da vida II
10/17/2007
Galeguia
Yolanda Castaño vai ser o tema da semana e é por iso que vou procurar non perderme o recital que ofrecerán ela, María Lado, Lucía Aldao, Estevo Creus, Enma Couceiro e Xavier Vásquez Freire este venres 19 ás 19.00 horas no Kiosco Alfonso na Coruña.
Este acto e outros na Galería Sargadelos e na Facultade de Ciencias da Comunicación en Compostela e no CETMAR (Centro Tecnolóxico do Mar) en Vigo forman parte de Galeguia que ten como obxectivo dar a coñecer en Galicia cada ano un país de fala galego-portuguesa. Este ano tócalle a Cabo Verde.
Pois iso, coa polémica servida, vou ir ver recitar a Yolanda, que nunca a vin e apetéceme.
De paso recomendar esta carta que escribe Calidonia: Un erro non amaña outro erro.
10/16/2007
Subscrever:
Mensagens (Atom)