Pechando etapas

Polo de agora pechouse esta.

Puro teatro

O teu é puro teatro



Concentración na defensa da Sala Nasa

Pabillón psiquiátrico

Esta foto de Cortázar é obra de Sara Facio. Colaboraron xuntos polo menos en dúas obras e é así como comeza Pabillón psiquiátrico.

Remata con Agustín Fernández Paz, como non.

A min o que me gusta

...é que me miren á cara.

Eu sei

Pasolini sabía.

Roberto Saviano sabía.


Eu sei, nós sabemos, teñen que saber que están no punto de mira porque o país non é seu. Eu polo menos non quero máis cagadiñas.

Eu quería falar de amor

Para o comezo do novo ano eu quería falar de amor, porque sempre fai falla, pero a inxustiza, as atrocidades e as masacres que continúan nos territorios ocupados de Gaza por parte dos sionistas convirten en absurda e artificial esa palabra. Sempre queda a posibilidade de reconvertila en solidariedade, posto que se anda a convocar unha manifestación a nivel nacional repudiando estas accións a través do grupo Galiza-Palestina no Facebook (grazas emereci pola corrección)

Eu quería falar de amor

Unha semana despois...Cultur.gal e outras lerias

Moito me gustan as crónicas, especialmente as que levantan pó. Falo do Cultur.gal, que me gustou especialmente, porque eu, como persoa do vulgo que son, ás veces non me entero do que se coce por estas terras e este ano a feira ofreceume unha visión bastante ampla do que por aquí hai. Si pode ser que non sexa máis ca un chiringuito, xa que supoño que alí se concentrou o maior número de industrias con subvencións da Xunta por metro cadrado, pero éche o que hai e é de agardar que un día o tema subvención sexa algo anecdótico.

Coma outros, declareime no seu día estibalista, e por coherencia sigo manténdoo, non nas formas pero si no fondo...e tamén teño opinión formada arredor do caso EE.

Máis en O que Harvey Keitel non dixo.

Esquecíaseme: non nos tomemos tanto en serio que nos vai dar un infarto.

Máis de billarda

Este ano non xogo á billarda, pero sigue a gustarme moito todo o relacionado con ela, en especial a entrada de acedre falando sobre como el lembra que se xogaba á pincha.

Non hai moito, nunha conversa con amigos saiu o tema dos xogos de cando eramos nenos e doume un pouco de rabia non poder dicir que eu de pequena tamén xoguei á estornela...máis en A billarda é pasalo ben.

Fartei de perrenchas lingüísticas

Vía O quilombo lin unhas declaracións de Kureishi, o titular é o seguinte: Europa deve criar esquerda alternativa para assegurar futuro. Fala, sobre todo, do capitalismo, pero tamén da multiculturalidade.

No caso do galego tamén fai falla, xa non unha política alternativa porque a día de hoxe semella que toda a política está vendida, se non unha masa crítica que evite caer en trampas que so buscan alterar os ánimos e en accións empresariais que desexan encher o peto a base do despiste e da incoherencia.

O resto é o de sempre: se o poder son os cartos e os cartos se xeran azuzando aos consumidores con publicidade, cortemos ese ciclo espantoso e publicitemos, non o que nos ataca, se non o que nos honra.

En Galicia, en castellano

Alema, "bueno" marea e non precisamente na RAG.

Opaiii Canido!

O sábado carguei as pilas en Canido, foi algo especial.

Ata me animei a participar e o resultado foi este, moi naïf segundo me dixo Gustavo Sequeiro, pero segundo as nenas que por alí se achegaron: "te quedó muy bien". Admítense críticas!



Máis fotos do evento no flickr de Xoan Porto. E moitas grazas ao Serxio, que tamén se encargou de organizar as actuacións musicais do día.

A confusión das linguas

Xénese 11; 1-9, ven a falar da Torre de Babel, para min unha especie de explicación bíblica de como se dispersaron os homes pola terra e de como surxiron as linguas todas.
Nös xa temos o noso Babel pero hai quen se empeña en voltar ao mesmo: a que todos falemos a mesma lingua...e a min hoxe cáeme ben Yavé porque destruíu esa Torre.

A única conclusión é morrer...

Unha vida e unha morte digna son artes a cultivar

Puideron

Vin os partidos, encantoume como xogaron e mereceron a victoria, pero tiveron que falar de política e resulta que non é so un xogo.

Fenómenos paranormais

Por un lado están as lendas urbanas que todos coñecemos, coma a da nena da curva, e por outro lado están os fenómenos paranormais que merecen ser investigados, como as mortes no traballo. Ogallá que os vivos tomen responsabilidades no asunto para que os que non o están, polo menos, descansen en paz.

Iker, a nena da curva e outras historias

No 17 de maio

tamén hai que falar desas outras letras galegas.

Ciganos

Amnistía Internacional solicitoulle á Xunta que poña en marcha un plan autonómico contra o racismo que inclúa medidas específicas de carácter político, social, económico e educativo para tratar de paliar a situación de discriminación que afecta a comunidades como a xitana e aos inmigrantes.

Chego a entender que o tema da droga o poñan por diante para rexeitar a veciños ciganos (ou xitanos, que non sei cal sería a palabra correcta), pero se esas manifestacións se levasen a cabo contra todo payo que soubesen traficante, entenderíao mellor. Con todo, os conflictos creados polo realoxo dos chabolistas de Penamoa e do Vao, a ver se valen para que os Servizos Sociais sigan traballando máis e mellor no tema da integración.

Polo demais, so penso que deberiamos vivir coma a xente e ser algo menos racistas, que algo diso creo que si que hai detrás de tanta manifestación (algo diso e un pouco máis de inquedanzas políticas)

Máis:
Quen tira a primeira pedra?
Aquí non
Callejeros: Penamoa

Desta vez é lupus

It could be lupus-House

Desta vez, si que é lupus, House.

Igrexa, familia, hipocrisía e contos de Nadal

Nestas datas é moi sinxelo encher a boca e falar de valores e reivindicar a FAMILIA. Tamén é sinxelo saber os que queren apoderarse do termo, definilo e utilizalo como a eles lles veña en gana. O máis deleznable é ver como dentro do mesmo seno desa Igrexa, cada día máis intransixente e con máis ansias de controlar as vidas e decisións dos demais, hai quen se atreve a expresarse dun xeito que roza a pederastia.

Dickens escribiu hai moito tempo A Christmas Carol. Ogallá as pantasmas do Nadal existisen e visitasen a toda esa xente de actitude perniciosa, a ver se así mudaban o seu punto de vista:

Conto de Nadal

Máis por chuza! adiante:

Eu sabía que tiña 9 anos, é que as visten como...
Os gais esixen ao bispo de Tenerife que rectifique tras relacionar a homosexualidade e os abusos a menores
Amanha: Concentraçom homofóbica e integrista en Madrid

Galiciae e a evoluciónn xeracional

Pois xa chegou Galiciae para ser lido en castelán como en galego (eu optaría por esta segunda opción, pero so é unha opinión). Á espera das primeiras opinións sobre temas de deseño e outras críticas constructivas, eu aínda lle ando botando un vistazo a este xornal de pasado coñecido (Xeración) e que agora tamén integra a El Progreso, ao Diario de Pontevedra, a De luns a venres e a Galicia Gastronómica. Andaremos e veremos. Eu deséxolles moita sorte ao grupo de persoas que están detrás traballando porque puxeron moito esforzo e loitaron contra ventos e mareas para que este proxecto fose adiante.

Do que quería falar é da violencia contra a muller. Hai pouco saltou á luz o caso de Svetlana, unha muller que foi asasinada catro días despois de acodir ao Programa de Patricia requerida pola súa ex-parella, da que se separara por sufrir malos tratos. Hai programas tóxicos na televisión pero tamén hai outros que, queirámolo admitir ou non, están facendo unha labor educativa no eido das relacións persoais: a Super Nanny, SOS Adolescentes, Terapia de parella etc. Ensinan valores e formas de comportarnos cos demais que xa deberiamos coñecer e que, nun principio, nos poden resultar carentes de sentido, por obvias, e mesmo podemos pensar que as persoas que acode a eles carecen de vergoña por ensinar así a súa intimidade.

Pois ben, eu prefiro que se necesitan axuda para relacionarse cos demais que a pidan (anque sexa deste xeito público) a que me ensinen máis mulleres mortas por culpa de homes que si precisan esa axuda e foron educados nuns valores que non sirven a día de hoxe.

Analfabetismo emocional