Irracionalidades e supersticións

Dunha das viaxes a Madrid collín do Parque do Retiro unha castaña de Indias e dende entón lévoa sempre comigo (é a máis pequena da foto). Non sei por que, pero metina no bolso e alí se quedou.

Hai pouco, nunha comida familiar, saiu unha tía avoa falando das castañas da envexa, que ela sempre leva unha na carteira e que seica lle trae boa sorte. Quedou a cousa aí ata que, dalí a pouco, me trouxo miña nai dúas castañas da envexa, que resultaron ser castañas de Indias para a miña sorpresa. Parva de min, tamén as conservo comigo.

Debo dicir que o estiven pensando e non é por superstición, se non que me decatei de que teño tendencia a gardar cousiñas dese tipo: landras, flores murchas, pedras que atopo no campo, cunchas da praia etc Se fose superstición seguro que levaría unha ristra de allos coma o catamarán que nos levara ás Ons no verán.


Vale, admito que tamén teño unha pulseira co Nazar Boncuk, o ollo de Estambul, pero ata que mo dixo Zerovacas eu non sabía nada.