Pulsión

Os desexos de ser unha maldita alimaña poden comigo. As fantasías están precisamente para iso, para fantasear.

Desexo saír feita unha odiosa cadela de caza sabendo que son eu a presa e que so de min depende baixar a garda para ser devorada. Andar polas rúas e por ese local fantaseado intuíndo os ollos cravados en min, máis ou menos disimuladas esas miradas, pero tan profundas que enardecen as ansias.

Nos meus adentros a chama da altivez sorrí e na miña face amósase ese desdén finxido, pero é a miña fantasía e non hai que renegar del polo que dirán. Agora é cando entendo o luxo que sería pisalos a todos cos tacóns de agulla. Sometidos, porque é a miña fantasía e así eles o queren. Non hai moitos que sexan capaces de facelo anque o tenten.

Poño os meus ollos na mirada dun deles e como se adiviñase certeiramente os meus pensamentos (así ten que ser) amosa no seu ollar como se consume por necesitar de min. Nese momento sabes que é certo que nada pasa se ti non queres. E sempre escolles ben.

De volta ao teu ser, descobres que nunca foi improbable a posibilidade, pero que te camuflas moi ben entre o resto dos mortais e ninguén nunca saberá ata que punto desexas o que imaxinas ou imaxinas o desexo.

(Despois de ver dúas cousas ou tres)

En conmemoración tardía

Veño de ler esto e como o 21 foi o Día da Lingua Materna ei vai outro caso do que pasa cando non tes moi claro por que falas outra lingua que non é a túa.

Nai: "A ver, ¿quién fue el que mojó el trapo?"
Fillo: "Ay, yo no lo mollé"

Hai que usar a lingua, para o que sexa, pero como é debido.

Merodeando

E fun a dar unha volta pola rede, e que pequeno é todo. Aquí, vou e atopo as verbas dunha rapariga que nunca me deixou de sorprender.

Un bicazo nena e moitas risas.

Antroidadas

Non volo dixen pero eu xa me disfracei o sábado pasado.

Estábame lembrando eu como corriamos os entroidos cando era pequena, iamos os rapaces da parroquia (curiosa división territorial) vestidos todos con trapos da avoa e coa cara tapada, cun cestiño para os pesos, as ourellas e as filloas e cáseque todos coa súa pandeireta de rigor. E arreando, casa por casa a petar na porta, a pedir que nos desen algo e sempre nos pedían o mesmo: que lle botásemos un baile.

Pedazo de artistas...os da pandeireta a darlle forte, os outros a botar unhas muiñeiras bailadas malamente e cos brazos ben arriba e chiscando os dedos e o do cestiño, meu pobre, mirando como caían as filloas e as ourellas (en cada casa son de súa maneira)

Agora van miña nai e as amigas a correlo entroido. Non estaría mal volver a facelo. Aos velliños íalles facer ilusión e todo e á xente no fondo gústalle, anque os despertes cando están moneando despois de comer.

Tamén é tempo de antroidadas, e xa vexo que fai 25 anos tamén eran dados ao tema.

¡E veeeeeeeeeeeeña, ide remexer no faiado que seguro que hai algún trapo!

Breve obra de teatro

Personaxes:

Paco, experto en informática.
Alba, muller de Paco, algo apoucada.
Dorita, nai de Paco, calquera das nosas nais.

I Acto
(Salón da casa de Dorita. Dorita está sentada nun sillón e enfrente dela están Paco e Alba no sofá)

Paco: No he dormido nada esta noche. Estuve hasta las seis de la mañana porque se me metió un gusano en el ordenador.

Dorita: ¿Un gusano? (Xesto de sorpresa)

Paco: Si, todo por culpa de esta. (Mirando con certo reproche a Alba)

Dorita: Mujer ¿y luego que hiciste? ¿Te pusiste a lavar la verdura o la lechuga cerca del ordenador? (Mirando con pena a Alba. Alba reacciona e abre os ollos de par en par)

Paco: No mamá, no son esos gusanos. (Apresurado despois dun breve e incómodo silencio)

(Córrese o telón)

Chámame hortera

From Bollywood fai 5 anos.

Dicir que é a única película que merquei na vida (non se inclúen esas que veñen a 5 euros cos xornais e demais trapalladas,esta foi adrede con toda a intención do mundo)

É coma os contos de cando eras pequena.

Xa vai para 10 anos

E estes días estoume lembrando da "Hortensia", tamén fai máis de 10 anos, si.

A Viagra tamén vale para algo máis

Resulta que existe unha enfermidade chamada fibrose quística e entre os seus síntomas, os máis significtivos son os respiratorios. De tódalas cousas que ocorren nos pulmóns, unha é o estreitamento das pequenas arterias pulmonares e a menor calibre máis resistencia ao paso do sangue que ven do corazón (ventrículo dereito) que leva tamén a unha insuficiencia cardíaca co conseguinte aumento do tamaño do músculo do corazón. A ver, o corazón ten que bombear máis forte para que entre o sangue necesario.

Nunha erección, o que pasa é isto: estimulación sexual, relaxación e dilatación das arterias do pito en cuestión e aumento do fluxo sanguíneo a esa zona. Moito sangue entrando e pouco saíndo e bunda, bunda, treme-bunda.

Acción do sildenafil (Viagra, trademark): inhibe unha enzima. Esa enzima, a fosfodiesterasa-5 o que fai é bloquear o músculo liso das arterias o que impide a súa relaxación. Eso é o que teñen en común as pirolas mailos pulmóns.

É incrible que un grupiño de átomos unidos así tan panchos poidan influír tanto no conxunto que forman todos eles.

Dicir tamén que a Viagra non é milagreira, fai falla moito máis que a súa acción en solitario e tampouco é imprescindible. Coma todo.

Gusto de atoparme así

Hoxe quero falar con alguén.

É o día perfecto.

El e Ela

El di: Voume...
El di: Rumía eso.
Ela di: Diosssssss.
Ela di: A min mátasme.
El di: Eso o venres, se me acordo como.