Outra Semana Santa de paixón

É chegar a Semana Santa e desmadrarse o persoal!!

Ferve a rede en Vieiros e un novo meme: que 5 blogueir@s foderías? por parte da carapuchiña.

Se internet is for pr0n, Galicia tamén o é (imaxe dos traballos manuais de arrais)

Begging you for mercy

Duffy-Mercy


Gasto unha apariencia de nena loira estúpida pero por dentro estame estoupando a morena drogadicta chea de vicio.

http://www.myspace.com/duffymyspace
http://www.myspace.com/amywinehouse

III All Stars da Liga Nacional de Billarda

Xogamos este domingo o III All Stars e, ao igual que o ano pasado, foi moi emocionante. Ver como este deporte xunta a tanta xente nun ambiente tan agradable é moi satisfactorio. O sorriso e os abrazos e bicos eran obrigados cando chegaron Xermán, Zidane, David, Toño, Carmiña, Calvete e toda a tribu do NorLeste.

A Conferencia NorOeste non se amilanou ante a chegada da Laranxa Mecánica e dou guerra ata o final. Todo o partido foi moi emocionante, posto que ata o último momento estando ao borde do infarto, a Conferencia NorLeste non logrou facerse coa victoria (Markitos, lembrarémoste toda a vida). Despois concurso de mates, de varados e a comer.

Teño moi bos momentos grabados do partido. A emoción de xogadores do NorLeste que confesaron que esta era a primeira vez que xogaban todos xuntos contra outro equipo sen ter que prestalles xogadores aos contrarios. O momento no que me confesaron que se me notaba a melloría dun ano para o outro, posto que no anterior All Stars "parecía que estabas matando conexos" e neste polo menos fixen dous puntos de tres. Na comida volver a ser nena con Juan Pedro, o meu pícaro preferido, e rir un anaco con Carmiña cando acordamos entre as dúas que para o ano tiñamos nós que ir xogar ao Norleste.

Agora a prepararse para o Play Off 2008 na Alameda de Compostela o 25 de maio.

E sen máis unha aperta para Zidane, máis ca nada porque o pasou algo mal na comida (que non fose nada).

Outro deporte é posivel (gracias á ilusión de todos, a Vieiros e a Novas da Galiza)

Desta vez é lupus

It could be lupus-House

Desta vez, si que é lupus, House.

Proxecto identidade xa ve a luz

Proxecto Ident...

By VV.AA.

Book Preview

Despois de moito tempo cociñándose, por fin é unha realidade: Proxecto Identidade existe e xa tedes á vosa disposición este libro feito coa colaboración de 54 persoas que integran, dun xeito ou doutro, esta rede galega que engloba o blogomillo.

Que de que vai o libro? De Identidades, todas elas distintas e expresadas de xeito diferente, porque neste escaparate que é a rede hai moito que amosar: relatos, poemas, fotografías, ilustracións arredor de cousas tan cotiás como o feito de pertencer (por nacemento ou sentemento) á mesma terra, como a sexualidade, como a música, como a infancia, a morte, a rede...cousas tan cotiás que están tan presentes en ti coma en min.

E todas esas cousas cóntanchas persoas:

J., X, dorfun, Cesare, neno congoxa, a Doutora Seymour, Rosa Enríquez, Torreira, lourixe, Alberte Couto, Marcos Valcárcel, arume dos piñeiros, aultre narai, oko, zerovacas, el duende, Spav, as lauridinhas, Anxo López, Xurxo Sierra Veloso, Débora Campos, An, Marcos S. Calveiro, Tedhead, Ramón Trigo, zimmer103, Beluka, Iago Urgorri, Wicho, ifrit, emereci, ictioscopio, ghanito, Jan, acedre, O´Fartura, Calidonia, Estíbaliz Espinosa, Lorena Souto, W. Sobchak, Gustavo Harvey, Mario Regueira, o pastor eléctrico, o moucho branco, Gustavo Sequeiro, Alfredo Ferreiro, Manuel Rivas, Tati Mancebo, arrais, elianinha, Parzival e opaco.

Proxecto identidade xa está aquí.

As realidades do país

Tomando unhas cañas nun bar dos Mallos , con camareiras brasileiras sen contrato, asistimos á seguinte conversa coa barra de por medio:

- Sabes que voy hacer ahora?...Dar clases de español a brasileiros!

- E ló?

- No, no se dice E ló? se dice Y luego?

Pouco despois, unha das camareiras saca o tema do debate de onte e móntase un pifostio entre a das clases de español e outro amigo que a acompaña. Sácanse as cores de debaixo da mesa, nótanse os vermellos, nótanse os azuis, sorpréndense as camareiras pola exhaltación do debate popular e eu penso no bilingüismo disharmónico, en ser isolina, en simpatizar por veces co reintegracionismo e nunha frase que di y luego?: Qué mueve el país? La pasta. Quién tiene la pasta? Las empresas. Quién tiene las empresas? La derecha

E danme náuseas. Non sei se é de tanta cervexa.

Substancia sen sentido

Tomando o relevo de Estíbaliz e descubrindo a Perec da súa man.

Substancia sen sentido

Satélites soviéticos sostidos sobre soles. Son similar.
Son sospeitosa, son sílfide sideral, serena, silenciosa, semellando sorrir silvestremente, sosegada, sen sortellas, sen soldaduras. Soa, silabando silencios sinistros.

Sopeso sensacións sistemáticamente, sen saber se sospeitan, sen sentido, sen saber se son sobrevalorada, se satélites similares son suicidados, se son sacrílega, se saturo sentidos, se son….se sinceiramente son sintagma.

Supuro solitario suicidio, si. Soporto sopor, sapos, serpes, suceden sinusoidais saciantes, suceden sinsabores, suceden simas sórdidas, sufócome, sublévome, subxúganme, subordínome. “Succióname suicidio”, suplico.

Saberei ser substancia sen sentido?
Sempiterno salto. Solfeo. Si sostido, sonoro, Si, Si, Si, segue soando. Sónica soterrada, seductoras síntesis sentimentais, seguidamente sombras sensuais sobre sabas sedosas, semen salgado, saliva suorosa, sístoles sismográficas.
Sonámbula, sumérxome submisa. Sempre suxa. Sempre soa, sen sentido.

Saberei ser substancia sen sentido?
Si. Son so soma, semántica socorrida.
Son. Seino sen sabelo, sen soportalo.

Siloxismo: sáname, sacrifícame sádicamente, sepúltame seccionándome sépalos.

Sacro salto: sen sangrar, suspiro sílabas sensuais. Sabio, se soubeches saciarme.

Namorei

La casa azul

Hermética, te exhibes tan hermética
Niña triste hiperestésica
En tu forma de mirar

Culebras

Cando era nena, nos veráns claros e calorosos de camposas e flores, lembro ter visto unha culebra grande, amarela, con manchas negras no lombo. Tan preto, tan paralizada, tan sen saber que facer.

Hai pouco vin outra...



Culebras

C´est moi

Anda o nivel dos microrrelatos bastante alto e menos mal que atopei a postal, non vaia ser que a única vista que teña de Venecia sexa esta.



Ao igual que outros compañeiros, tamén vou deixando a miña aportación: C´est moi.