Ben, para comezar, ata fai máis ou menos uns meses non tiña nin idea de quen era Pucho Boedo, desto que che sona o nome e non sabes dicir de que. Vin na TVG un anaco do documental este "Pucho Boedo, un crooner na fin do mundo" e gustoume. Despois averigüei o que era un crooner. E por último, doume onte a venada de ir a homenaxe que lle facían na Coruña os seus paisanos, esta máis especial porque xa van 20 anos do seu pasamento.Teño que dicir que ía con cautela, porque pensei que non pintaba nada alí, e que estaría cheo de xente maior e non sei...dábame algo de vergoña.
Ben, non me arrepinto de ir. Gustoume, a pesar de que estivese feito case todo de cara á galería, que é o que pasa en canto as cousas se mediatizan, pero estivo chulo. A miña ignorancia era tan grande, que cando oía "Los Tamara" antes pensaba que eran un grupo de flamencos ou algo así. Pobriña de min.
Conclusións ao meu ver: cada un ten que adicarse ao que mellor se lle da (Nanchiño ti tes a túa gracia falando, e o señor Miguel Ríos mellor que se adique a cantar, porque en canto abre a boca vai unha cagada de gaivota voando polo aire. Pareceume moi mal que nunha homenaxe a un home que significou moito na música galega, ao final acabase so centrándose na súa vida persoal e querencias espirituosas...é coma se falando do que significou Stephen Hawkin, vou e digo que estaba nunha cadeira de rodas...ou falando de Franco, que era moi aficionado á caza...¡hai que estar ao que hai que estar home!. Pareceume fatal)
O que máis me gustou: Xoel cantando "Negra Sombra" e Yolanda Vázquez cantando "Ne me quitte pas", que tamén foi a que máis me sorprendeu.
Han de emitilo na TVG, non sei cando.
Sem comentários:
Enviar um comentário